Wakker worden tussen de besneeuwde bergen
6 april 2018 - Christchurch, Nieuw-Zeeland
Hi!
Back in Christchurch, nog maar 1 nachtje! De laatste twee weken in Nieuw-Zeeland waren weer één groot avontuur. Ik was gebleven met schrijven bij Te Anau, een klein dorpje in het zuiden van Nieuw-Zeeland langs een groot meer. Vanuit hier deden we een tour naar Milford Sound. Bij deze wereldberoemde fjord regent het bijna altijd dus ik was niet verbaasd dat toen ik 'smorgens opstond, de regen in vol ornaat uit de hemel kwam vallen. Eerst moesten we 2 uur erheen rijden, daarna gingen we de boot op. Alsof het zo moest zijn hield het toen op met regenen. Nadat we genoten van een heerlijke buffetlunch, gingen we het dek op. Allemaal bergen om ons heen, het deed me een beetje aan Halong Bay in Vietnam denken. Prachtige omgeving en zowaar een warm windje boven. Er was ook een soort mythe van een waterval die geluk bracht als we eronder gingen of zoiets, maar dan ook dik eronder. Dus de hele boot werd onder een huge waterval gestuurd waardoor de meerderheid het op een rennen.
Lord of the Ringsplekjes
De volgende dag begon met heftige regen. Volgens de voorspellingen zou het de hele dag zo blijven, maar om 12 uur werd het ineens droog en ging de zon zelfs af en toe schijnen. We maakten een wandeling naar een uitkijkpunt en daarna las ik lekker een boekje. De volgende dag om 7 uur in de vroege ochtend namen we de bus terug naar Queenstown. Daar aangekomen namen we de bus naar Arrowtown, een klein schattig plaatsje in de buurt met een westernachtige uitstraling. We wandelden er langs de rivier en kwamen langs plekken waar stukjes van Lord of the Rings of The Hobbit opgenomen waren (zoals je die vindt door heel NZ) en daarna liepen we naar een uitzichtspunt op een berg. Aan het eind van de middag namen we de bus terug en genoten we van een zelfgemaakte hamburger in ons hostel.
De dag erna zaten we 9 uur in de bus, met stops langs Lake Tekapo en Lake Pukaki. We zouden later nog eens teruggaan met onze campervan dus hoopten op net zo'n blauwe lucht als we deze dag hadden. In Christchurch meenden we echt in een dodgy buurt te zitten, inclusief goedkope supermarkt en vage figuren. Het werd ons al snel duidelijk waarom er een extra slot op het hek van ons hostel zat.
Verlaten stad
De dag erna liepen we door de stad. Ik kan niet zeggen dat Christchurch mijn hart gestolen heeft. Na de aardbeving van 2011 is nog steeds het een en ander ingestort en in aanbouw en er ontbreekt sfeer en gezelligheid. Een leuk centrum is er niet echt en we moesten ons best doen een leuke bar te vinden. Datgene dat ons leuk leek was Re:Start, een winkelcentrum bestaande uit containers dat uit nood na de aardbeving gerealiseerd werd. Het paradepaardje van de stad, maar zelfs dat was weg sinds twee maanden. Een grote kale vlakte met hekken eromheen, klaar om in de toekomst een nieuw gebouw te verwelkomen. Wel namen we een kijkje in Quake City, een museum over de aardbeving. Erg interessant. Met veel foto's en verhalen van overlevenden. Na een dagje rondslenteren op Goede Vrijdag, eindigden we de dag met een aflevering van Break Free. De dag erna gingen we even naar de H&M, hebben we uitgebreid koffie gedronken in het zonnetje in zitzakken en hebben we onder het genot van een biertje ons reisplan voor de roadtrip bedacht.
Lepra eiland
De dag erna namen we de ferry naar Quail Island. Na een wandeling van 2,5 uur waren we het hele eiland rond. Het was Eerste Paasdag en dus waren er gezinnen die barbecueden. Overal de geur van lekker vlees en wij zaten daar met onze broodjes met pasta. Hmm. Op dit eiland werden vroeger de mensen met Lepra 'gedumpt' zodat ze niet de rest zouden besmetten. Ook was er een schepenkerkhof. Schepen die niet meer nodig waren werden gestript en op het strand achter gelaten, zodat de spullen in het water en zand langzaam de boten zouden laten vergaan.
De dag erna was het eindelijk zover: tijd voor een roadtrip van 5 dagen! Om 9 uur waren we bij het verhuurbedrijf en we waren Christchurch nog niet uit met onze campervan of we hadden al bijna een ongeluk. De stoplichten in Nieuw-Zeeland worden niet alleen groen, oranje of rood, maar kunnen ook nog rood knipperen of helemaal geen licht geven. We waren op een superdruk kruispunt waarbij het tegemoetkomende verkeer groen had en wij ook, terwijl we rechtsaf (maar dus op de linkerbaan) moesten afslaan en de rest dus voorrang had. Maar het verkeerslicht gaf dus iets vaags aan en de zon scheen er ook nog op, en de mensen voor ons reden dus wij ook maar, maar toen was er een hoop getoeter en stonden we midden op het kruispunt terwijl van alle kanten auto's kwamen. Fantastisch begin van de reis hahaha. We zijn uiteindelijk zonder brokken bij Lake Tekapo aangekomen. Hier waren wet de dus al langsgereden maar dit is zo'n mooi plekje dus we wilden nog eens terug. We vonden een camping aan het water, een superblauw meer met van die hoge bomen ernaast en bergen. Daar couscous gegeten en in ons cozy karretje geslapen.
Helderblauw water
De volgende morgen de zonsopgang bij het meer vanuit ons bed kunnen aanschouwen. Lekker wakker worden! Na ons ontbijt maakten we een wandeling van een uurtje naar de Mount John. Superwinderig boven, we waaiden bijna de berg af. Er was een maanlandschap en van die sterrenkijkhokken. Daarna reden we naar de Mount Cook. Dat was de mooiste autorit van mijn leven denk ik. De ene keer de Afrikaanse Savanne, de andere keer prachtige bergen. Het blauwe Lake Pukaki naast ons, groene velden, bergen in de verte. En toen verschijnen er in de verte besneeuwde bergtoppen. Ik kon niet stoppen met kijken. Bij de voet van een besneeuwde berg zetten we de auto neer, onze slaapplek van die avond. We waren er al op tijd dus besloten we de Hooker Valley Track van 3 uur te lopen. Dat was FANTASTISCH! We liepen langs een bergmeer, over hangbruggen in een geweldig landschap. Het einde was een meer met een gletsjer. Totaal verrast waren we, want we hadden ons helemaal niet ingelezen. Het waaide wel onnoemelijk hard, en net toen we over de hangbrug liepen, kwam er een windstoot die de hele brug omgoog deed vliegen. Snel vastgrijpen aan de leuning en mijn zonnebril veiligstellen, want we werden naar een kant geslingerd. Erg tof, maar als dit in Azië was weet ik niet of ik het zo tof gevonden had haha. 'S avonds keken we eerst een docu over de geschiedenis van Donald Trump, en daarna konden we vanuit ons warme bedje de milkyway aanschouwen. Lekker warm en uit de koude wind, terwijl ik buiten de mensen met hun tent in de weer zag. Een perfecte afsluiting van mijn mooiste dag in Nieuw-Zeeland.
Zeehondjes spotten
De dag erna reden we naar Oamaru, een plekje aan de kust. Het was 26 graden, en na een paar uurtjes chillen in het gras op de camping liepen we naar het kustplekje waar we penguins konden zien. In de verte zagen we misschien twee penguins, maar we spotten wel een hele kudde zeehondjes. De weg ernaar toe leek net op Zuid-Limburg, zo'n heuvelachtig landschap. Weer compleet anders! Daarna dachten we nog even wat biertjes te halen in de supermarkt om de dag af te sluiten, maar we hadden allebei onze id-kaart niet bij ons dus die biertjes konden we vergeten. Nu wil het net zo zijn dat toen we thuiskwamen, er twee flesjes bier in de koelkast lagen, eenzaam en verlaten en zonder naam, dus waarschijnlijk was iemand ze vergeten. De volgende dag hebben wij ze maar meegenomen.
Studentenstad Dunedin
Op dag 4 van onze roadtrip reden we naar Dunedin, een studentenstad. Eindelijk wat gezelligheid, want ik mis de sfeer in veel dorpen hier. Eerst reden we naar Baldwin Street, de steilste weg ter wereld (35%) waar we struikelden over de Chinese toeristen. Daarna naar een holiday park, maar dat was wel een uitdaging. Onze campervan kan wel een aantal extra pk gebruiken, en al helemaal in een heuvelachtige stad als dit. Kortgezegd, ik was blij dat we alle stoplichten groen hadden toen we steil bergop moesten richting onze camping. Na een lekkere lunch en even relaxen in het zonnetje, liepen we naar het centrum (weer een halfuur bergaf), bezochten we het prachtige treinstation, dronken we koffie en liepen we wat rond, nadat we weer teruggingen (weer drie kwartier bergop). Op de terugweg liepen schoolmeisjes met 2 zware tassen die hele berg op in de felle zon met hun lagen kleren aan. Ik had het met ze te doen.
Vandaag reden we terug naar Christchurch. Het eerste deel was prachtig, tussen het heuvelachtige landschap. Het tweede deel was minder spannend (of zijn we misschien te verwend inmiddels?). Vanuit het verhuurbedrijf moesten we nog een halfuurtje lopen met onze backpacks, daypacks en zware eettas. Daarna de bus pakken en daarna weer een halfuurtje. Nu zijn we lekker in ons hostel. De laatste avond is aangebroken. Morgen vliegen we naar Australië en komt onze vriendin Joyce ons van het vliegveld halen. Weer een hoofdstuk voorbij!
Groetjes!
Back in Christchurch, nog maar 1 nachtje! De laatste twee weken in Nieuw-Zeeland waren weer één groot avontuur. Ik was gebleven met schrijven bij Te Anau, een klein dorpje in het zuiden van Nieuw-Zeeland langs een groot meer. Vanuit hier deden we een tour naar Milford Sound. Bij deze wereldberoemde fjord regent het bijna altijd dus ik was niet verbaasd dat toen ik 'smorgens opstond, de regen in vol ornaat uit de hemel kwam vallen. Eerst moesten we 2 uur erheen rijden, daarna gingen we de boot op. Alsof het zo moest zijn hield het toen op met regenen. Nadat we genoten van een heerlijke buffetlunch, gingen we het dek op. Allemaal bergen om ons heen, het deed me een beetje aan Halong Bay in Vietnam denken. Prachtige omgeving en zowaar een warm windje boven. Er was ook een soort mythe van een waterval die geluk bracht als we eronder gingen of zoiets, maar dan ook dik eronder. Dus de hele boot werd onder een huge waterval gestuurd waardoor de meerderheid het op een rennen.
Lord of the Ringsplekjes
De volgende dag begon met heftige regen. Volgens de voorspellingen zou het de hele dag zo blijven, maar om 12 uur werd het ineens droog en ging de zon zelfs af en toe schijnen. We maakten een wandeling naar een uitkijkpunt en daarna las ik lekker een boekje. De volgende dag om 7 uur in de vroege ochtend namen we de bus terug naar Queenstown. Daar aangekomen namen we de bus naar Arrowtown, een klein schattig plaatsje in de buurt met een westernachtige uitstraling. We wandelden er langs de rivier en kwamen langs plekken waar stukjes van Lord of the Rings of The Hobbit opgenomen waren (zoals je die vindt door heel NZ) en daarna liepen we naar een uitzichtspunt op een berg. Aan het eind van de middag namen we de bus terug en genoten we van een zelfgemaakte hamburger in ons hostel.
De dag erna zaten we 9 uur in de bus, met stops langs Lake Tekapo en Lake Pukaki. We zouden later nog eens teruggaan met onze campervan dus hoopten op net zo'n blauwe lucht als we deze dag hadden. In Christchurch meenden we echt in een dodgy buurt te zitten, inclusief goedkope supermarkt en vage figuren. Het werd ons al snel duidelijk waarom er een extra slot op het hek van ons hostel zat.
Verlaten stad
De dag erna liepen we door de stad. Ik kan niet zeggen dat Christchurch mijn hart gestolen heeft. Na de aardbeving van 2011 is nog steeds het een en ander ingestort en in aanbouw en er ontbreekt sfeer en gezelligheid. Een leuk centrum is er niet echt en we moesten ons best doen een leuke bar te vinden. Datgene dat ons leuk leek was Re:Start, een winkelcentrum bestaande uit containers dat uit nood na de aardbeving gerealiseerd werd. Het paradepaardje van de stad, maar zelfs dat was weg sinds twee maanden. Een grote kale vlakte met hekken eromheen, klaar om in de toekomst een nieuw gebouw te verwelkomen. Wel namen we een kijkje in Quake City, een museum over de aardbeving. Erg interessant. Met veel foto's en verhalen van overlevenden. Na een dagje rondslenteren op Goede Vrijdag, eindigden we de dag met een aflevering van Break Free. De dag erna gingen we even naar de H&M, hebben we uitgebreid koffie gedronken in het zonnetje in zitzakken en hebben we onder het genot van een biertje ons reisplan voor de roadtrip bedacht.
Lepra eiland
De dag erna namen we de ferry naar Quail Island. Na een wandeling van 2,5 uur waren we het hele eiland rond. Het was Eerste Paasdag en dus waren er gezinnen die barbecueden. Overal de geur van lekker vlees en wij zaten daar met onze broodjes met pasta. Hmm. Op dit eiland werden vroeger de mensen met Lepra 'gedumpt' zodat ze niet de rest zouden besmetten. Ook was er een schepenkerkhof. Schepen die niet meer nodig waren werden gestript en op het strand achter gelaten, zodat de spullen in het water en zand langzaam de boten zouden laten vergaan.
De dag erna was het eindelijk zover: tijd voor een roadtrip van 5 dagen! Om 9 uur waren we bij het verhuurbedrijf en we waren Christchurch nog niet uit met onze campervan of we hadden al bijna een ongeluk. De stoplichten in Nieuw-Zeeland worden niet alleen groen, oranje of rood, maar kunnen ook nog rood knipperen of helemaal geen licht geven. We waren op een superdruk kruispunt waarbij het tegemoetkomende verkeer groen had en wij ook, terwijl we rechtsaf (maar dus op de linkerbaan) moesten afslaan en de rest dus voorrang had. Maar het verkeerslicht gaf dus iets vaags aan en de zon scheen er ook nog op, en de mensen voor ons reden dus wij ook maar, maar toen was er een hoop getoeter en stonden we midden op het kruispunt terwijl van alle kanten auto's kwamen. Fantastisch begin van de reis hahaha. We zijn uiteindelijk zonder brokken bij Lake Tekapo aangekomen. Hier waren wet de dus al langsgereden maar dit is zo'n mooi plekje dus we wilden nog eens terug. We vonden een camping aan het water, een superblauw meer met van die hoge bomen ernaast en bergen. Daar couscous gegeten en in ons cozy karretje geslapen.
Helderblauw water
De volgende morgen de zonsopgang bij het meer vanuit ons bed kunnen aanschouwen. Lekker wakker worden! Na ons ontbijt maakten we een wandeling van een uurtje naar de Mount John. Superwinderig boven, we waaiden bijna de berg af. Er was een maanlandschap en van die sterrenkijkhokken. Daarna reden we naar de Mount Cook. Dat was de mooiste autorit van mijn leven denk ik. De ene keer de Afrikaanse Savanne, de andere keer prachtige bergen. Het blauwe Lake Pukaki naast ons, groene velden, bergen in de verte. En toen verschijnen er in de verte besneeuwde bergtoppen. Ik kon niet stoppen met kijken. Bij de voet van een besneeuwde berg zetten we de auto neer, onze slaapplek van die avond. We waren er al op tijd dus besloten we de Hooker Valley Track van 3 uur te lopen. Dat was FANTASTISCH! We liepen langs een bergmeer, over hangbruggen in een geweldig landschap. Het einde was een meer met een gletsjer. Totaal verrast waren we, want we hadden ons helemaal niet ingelezen. Het waaide wel onnoemelijk hard, en net toen we over de hangbrug liepen, kwam er een windstoot die de hele brug omgoog deed vliegen. Snel vastgrijpen aan de leuning en mijn zonnebril veiligstellen, want we werden naar een kant geslingerd. Erg tof, maar als dit in Azië was weet ik niet of ik het zo tof gevonden had haha. 'S avonds keken we eerst een docu over de geschiedenis van Donald Trump, en daarna konden we vanuit ons warme bedje de milkyway aanschouwen. Lekker warm en uit de koude wind, terwijl ik buiten de mensen met hun tent in de weer zag. Een perfecte afsluiting van mijn mooiste dag in Nieuw-Zeeland.
Zeehondjes spotten
De dag erna reden we naar Oamaru, een plekje aan de kust. Het was 26 graden, en na een paar uurtjes chillen in het gras op de camping liepen we naar het kustplekje waar we penguins konden zien. In de verte zagen we misschien twee penguins, maar we spotten wel een hele kudde zeehondjes. De weg ernaar toe leek net op Zuid-Limburg, zo'n heuvelachtig landschap. Weer compleet anders! Daarna dachten we nog even wat biertjes te halen in de supermarkt om de dag af te sluiten, maar we hadden allebei onze id-kaart niet bij ons dus die biertjes konden we vergeten. Nu wil het net zo zijn dat toen we thuiskwamen, er twee flesjes bier in de koelkast lagen, eenzaam en verlaten en zonder naam, dus waarschijnlijk was iemand ze vergeten. De volgende dag hebben wij ze maar meegenomen.
Studentenstad Dunedin
Op dag 4 van onze roadtrip reden we naar Dunedin, een studentenstad. Eindelijk wat gezelligheid, want ik mis de sfeer in veel dorpen hier. Eerst reden we naar Baldwin Street, de steilste weg ter wereld (35%) waar we struikelden over de Chinese toeristen. Daarna naar een holiday park, maar dat was wel een uitdaging. Onze campervan kan wel een aantal extra pk gebruiken, en al helemaal in een heuvelachtige stad als dit. Kortgezegd, ik was blij dat we alle stoplichten groen hadden toen we steil bergop moesten richting onze camping. Na een lekkere lunch en even relaxen in het zonnetje, liepen we naar het centrum (weer een halfuur bergaf), bezochten we het prachtige treinstation, dronken we koffie en liepen we wat rond, nadat we weer teruggingen (weer drie kwartier bergop). Op de terugweg liepen schoolmeisjes met 2 zware tassen die hele berg op in de felle zon met hun lagen kleren aan. Ik had het met ze te doen.
Vandaag reden we terug naar Christchurch. Het eerste deel was prachtig, tussen het heuvelachtige landschap. Het tweede deel was minder spannend (of zijn we misschien te verwend inmiddels?). Vanuit het verhuurbedrijf moesten we nog een halfuurtje lopen met onze backpacks, daypacks en zware eettas. Daarna de bus pakken en daarna weer een halfuurtje. Nu zijn we lekker in ons hostel. De laatste avond is aangebroken. Morgen vliegen we naar Australië en komt onze vriendin Joyce ons van het vliegveld halen. Weer een hoofdstuk voorbij!
Groetjes!
Groetjes pap