A Land Down Under

Hi!

Anderhalve week later, in Broome op het midden van de westkust. Ik blijf me erover verbazen hoe mooi en divers dit land is! De afgelopen 9 dagen deden we het eerste deel van de westkust met een tour. Dat was echt te fantastisch. Ik probeer het kort te houden :-).

Kangaroos!
De eerste dag van onze tour werden we om half 7 opgepikt. Onze eerste stop waren de Pinnacles, bepaalde gesteentes die er heel apart uitzagen. Na een lange drive picknickten we in het park en deden we nog wat inkopen. Aan het einde van de middag keken we de zonsondergang op een paar rotsen en maakten we een wandeling. Intussen leerden we het gezelschap kennen, de jongste is 19, de oudste 73! Daarna reden we door naar onze campsite, een schapenboerderij. Slapen in een swag (soort dikke slaapzak met matrasje) onder de milkyway, wow! De volgende dag wist ik weer waar ik me de vorige keer aan ergerde in de outback, het oprollen is namelijk hell! Maar het is het meer dan waard want wat was dit prachtig. Nu weet ik weer waarom ik naar West-Australië wilde. Urenlang rijden, kale vlaktes overal waar je kijkt, stralend blauwe lucht en af en toe vol op de rem voor wildlife. Zo zagen we bij onze eerste stop al 2 kangaroos.

Slapen onder de Milky Way
De volgende dag na een vroeg ontbijt reden we naar Kalbarri National Park, een canyon zoals de Grand Canyon. Dat was zo mooi! Eerst liepen we de canyon in naar een rivier en daarna gingen we naar Natures Window, een rotsformatie met een gat erin. De kleuren en het uitzicht waren geweldig. Vervolgens picknickten we bij een tafeltje bij een rivier in the middle of nowhere. Daarna stopten we bij de strematoliten, organismen in suuuperhelder water. We brachten de nacht door op Shell Beach, een wit schelpenstrand met prachtig helder water. Eerst namen we een dip in het water, daarna keken we met een wijntje naar de zonsondergang. Het eten was heerlijk en daarna konden we bij het kampvuur chillen. Bonnie had als verrassing nog een zak marshmellos gefixt, lekkerr! Savonds vanuit de swag naar de sterrenhemel gekeken en zelfs nog een vallende ster gezien. En het beste: we waren de enigen.

Dodelijke spinnen
De derde dag weer om half 6 het bed uit (of naja bed...) en na een snel ontbijt reden we naar Monkey Mia. Daar kwamen dolfijnen aan het strand, hoe geweldig was dat. Er waren honderden mensen en ze pikken een stuk of 5 man uit om ze te voeren, en Bonnie werd er gewoon uitgepikt! Te leuk, ik mocht ook komen om foto's te maken. Nog nooit een dolfijn van zo dichtbij gezien! Ze krijgen 10% van hun voer daar, zodat ze niet te afhankelijk worden. Eentje had een litteken op zijn rug, die was lang geleden door een tijgerhaai te grazen genomen. Na een lunch op een tafelberg in the middle of nowhere met overal ruwe vlakte om ons heen, reden we weer uren verder. De volgende stop was een spinnenhuis waar we mango ijs kochten. Overal van die grote dodelijke spinnen met een hele dikke kont, bah! De middag eindigde met een hobbelig ritje terwijl we bovenop de bus zaten, op weg naar onze campspot: een verlaten plekje bij een rotsachtig gedeelte naast het strand. Tijdens het eten konden we de flikkering van een ster in de zee zien.

De dag erna, na weer een hobbelig ritje (de gids reed ook nog eens supersnel) bovenop de bus reden we naar Turqoise Bay. Wat is het mooi daar! De baai heet niet voor niets zo, de kleur van het water is prachtig. We regelden snorkelgear en gingen het water in. Al snel zagen we een turtle, dat blijft een mooi moment. Nadat we ons door de stroming lieten meevoeren en mooie vissen en koraal zagen, relaxten we nog even op het witte strand. 'S avonds nam de gids ons in het donker mee op sleeptouw voor een wandeling in de duinen. Daar zagen we heel veel kapotte eierschalen van oude nesten van zeeschildpadden. Ook zei onze gids Stuart: doe je zaklamp uit en ren mij achterna. Wij dat doen, bleken we een hele berg af te rennen die we niet zagen aankomen haha.

Papegaaien voeren
De dag erna gingen de meesten zwemmen met walvishaaien maar ik en een paar anderen besloten te relaxen. We maakten een hike naar een mooi uitzicht en gingen nog eens zwemmen bij Turqoise Bay. Tijdens de lunch waren er kaketoes die uit onze hand kwamen eten. Te cute! 'S avonds aten we vers lamsvlees met als toetje Australische timtams, koekjes. Tijdens het kampvuur hoorden we de dingo's huilen, de wilde honden.

De volgende dag om 5 uur reden we weg. Onze eerste stop was het ontbijt, dat we aten met een krukje midden op de weg. Geen een auto passeerde (en dit is het hoogseizoen!). Intussen moesten we nog twee keer vol op de rem voor een kangaroo die op de weg verscheen en op het licht afkwam. Ook zagen we nog een leguaan van de grootste soort in Australië en nog twee vogels die de grootste soort van het land zijn. We lunchten bij een dorpje in het park waar schreeuwende kaketoes ons gezelschap hielden. Na al dat rijden werden we getrakteerd op een mooi plekje in de rode rotsen. Je kon daar het ijskoude water in en een stuk verderop was zo'n smal (en heel diep) stuk en daarna kon je echt in alle stilte op een verscholen rots zitten en de omgeving in je opnemen. Toen ik terugging moest ik supersnel zwemmen want ik kon mijn armen bijna niet meer voelen van de kou. Bonnie had als verrassing een biertje meegenomen. Echt een perfecte middag. We sliepen die avond in Karijini National Park, waar de dingo's los rondlopen en je eerst altijd de wc's moet checken en moet uitkijken waar je loopt omdat er dodelijke spinnen zitten.

Van de rots springen
De dag erna was geweldig: we gingen op drie verschillende plekken hiken en zwemmen. We klommen over de rotsen heen, liepen door water en over boomstammen heen. We zwommen in ijskoude maar prachtige turkooise waterpoelen. Je moest je soms goed vasthouden want de gangetjes waren soms zo smal en glad dat je in no time een been kon breken. Supereng. Het engste vond ik het stuk waar we op 9 meter hoog aan de zijkant van een klif liepen en je nergens houvast had, met gladde voeten en smalle stenen. Eenmaal aan het einde had je de keuze: of dat hele enge eind weer teruglopen of het ijskoude water in springen. Het kostte me ongeveer 3 seconden om te kiezen en te springen en het duurde echt een eeuwigheid voordat ik (op mijn kont, au!) het water raakte. Ik had precies hetzelfde gevoel als met de skydive. Supereng! Daarna weer snel teruggezwommen en de rotsen opgeklauterd want ik was bevroren. Maar wat was dat vet!

Aan het eind van de dag had Stuart het idee om verkleed als gorilla in de bosjes te lopen creepen toen iedereen sliep. Gelukkig was ik deelgenoot van het plan anders zou ik echt in de bus gaan slapen. Priscilla, een Amerikaans meisje dat naast me sliep, was ontzettend bang en toen Ollie met een redelijke boomstam richting de bosjes liep liet hij zich uiteindelijk zien. Man dat halfuur duurde een eeuwigheid maar wat moest ik lachen.

De dag erna maakten we in alle vroegte een hike naar een fantastische waterpoel. Er zat zo'n zwembadtrapje in waarna Daniëlle, een van onze reismaatjes, zei: het mooiste zwembad dat ik ooit heb gezien. Het water was verrassend genoeg niet zo koud en dus zwom ik naar de waterval zo'n 20 meter verderop. Vooral genieten van de omgeving en niet nadenken wat er in de diepte onder me bevond!

Verdrinkende Chinezen
Toen we dit plekje verlieten kwam er een Chinees stelletje en een stukje verderop waren er nog twee toeristen. Voor de rest waren we de enigen. Later bij een tankstation (van die mega old school vette dingen) kwamen we het laatste stel tegen die ons vertelden dat tegen de tijd dat zij de waterpoel bereikten, ze de Chinezen uit het water moesten vissen. Die waren namelijk aan het verdrinken, het meisje was al bijna buiten bewustzijn! Ze bleken geen zwemdiploma te hebben. Als zij er niet waren geweest waren ze daar gewoon doodgegaan.

Daarna werden we bij een spoorwegovergang getrakteerd op een suuuperlange goederentrein. We lunchten weer op een mooi plekje en reden daarna door naar een pub in het warmste plekje van Australië, Marble Bar. Hier is het nu de koudste periode van het jaar. Het was 27 graden en de mensen liepen daar met lange broek en trui rond. In het natte en heetste seizoen kan het hier 50 graden worden.

De laatste stop van de dag was onze kampplek: een verlaten plek op een rivierbed waar koeien rondliepen en papegaaien rondvlogen. Ik dacht nog parkieten te spotten maar ik wist het niet zeker. Terwijl ik daar in de rivier stond en alle natuur zat te bekijken en te beluisteren, werd er achter me versgebakken brood op het kampvuur gemaakt. Het was lekker warm en ook in de avond konden we nog steeds in onze zwemkleding blijven zitten, in tegenstelling tot alle andere nachten waar we soms bevroren in onze swag. Wat een mooie plek om onze eerste tour te beëindigen! Toen ik 's nachts wakker werd kon ik het koeiengeloei horen en zag ik de reflectie van de sterren in de rivier.

Gisteren was de laatste dag. Er was vanmorgen een roofvogel die dichtbij kwam en een stuk overgebleven geroosterd brood meepikte. Na het ontbijt sprongen we weer het busje in en maakten we gauw genoeg ergens een korte wandeling. Het leek op de Grand Canyon daar weer, met die rotsen langs de weg. Die omgeving was zo mooi. Onderweg dacht Stuart nog een kudde parkieten te zien! We stopten nog bij een tankstation waar allemaal pauwen ronddliepen en reden toen door naar Broome, waar ik nu ben. We relaxten nog op Cable Beach, dat zo heet doordat vroeger de kabel vanuit Europa hier aankwam waarvoor communicatie mogelijk was. Het is ook het strand met de hoogste tijverschillen, zo'n 30 meter. Het vliegveld zat pal naast het strand dus af en toen konden we Airbussen vlak boven ons zien landen en opstijgen. 'S avonds (nadat we eindelijk konden douchen) gingen we nog uit eten met z'n allen en vervolgens namen we afscheid van de tourguide. Vandaag en morgen kunnen we chillen, en daarna begint het tweede gedeelte van de tour. Met een andere tourguide en de helft van de groep gaat niet mee. Hopelijk is het net zo leuk als nu. Nou ik duik weer even het zwembad in.

Bye!!