Dansende moordenaars in het paradijs
14 mei 2018 - Manilla, Filipijnen
Hola!
Bereid je voor op een blog vol avontuur, want de afgelopen 2 weken waren werkelijk fantastisch. We zijn naar Palawan op de Filipijnen geweest, dezelfde plekjes als de vorige keer maar dat maakt helemaal niks uit want het is prachtig daar.
Ons avontuur begon in Singapore, waar we een dag te besteden hadden tussen de vluchten door. We bezochten een hindoestaanse tempel, gingen een moskee in, keken naar de skyline van de stad en dronken ice coffee bij zo'n lekker vatsig Aziatisch tentje. De stad was overigens heel schoon en verre van chaotisch zoals het echte Azië. Geen tuktuks en geen zwervers en zwerfvuil. Na een geslaagde eerste dag namen we het vliegtuig naar Manila. De eerste avond daar sliepen we in een superprimitief hostel vlakbij het vliegveld in Manila, de hoofdstad. En dan bedoel ik ook echt primitief, met een badkamer die uit elkaar viel, geen wc-papier, kakkerlakken, een jong meisje dat ons naar binnenliet en op een matras bij de deur lag te slapen. Maar dat maakte niks uit want de volgende dag namen we het vliegtuig naar Puerto Princesa, op het eiland Palawan.
Eten voor nog geen euro
Hier deden we de eerste dag een tourtje naar Honda Bay. We gingen al eilandhoppend naar plekjes om te snorkelen. Het was de hele dag bewolkt dus echt goed zicht onder water had je niet, maar het was evengoed leuk. Die avond aten we ergens op straat voor 0.75 euro. Er staan dan allemaal pannen waar eten inzit en je wijst dan aan wat je wilt hebben. Op de kaart staat ook van alles maar dat hebben ze doorgaans niet. Je hebt hier ook veel van die kraampjes met Balut, eieren met embryos. Niet geprobeerd haha.
Dansen met moordenaars
De dag erna gingen we met onze tuktukdriver naar de Iwahig gevangenis. Dat is een open gevangenis in de vorm van een dorpje waar de mensen los rondlopen. Ontsnappen wordt ontmoedigd met een enkeltje Manila, en geloof me, dat wil je niet. Ook hebben velen het buiten de gevangenis slechter dan erin, en weer anderen lopen de kans vermoord te worden door vroegere tegenstanders. We werden getrakteerd op een optreden van de 'Criminal Backstreet Boys', zoals ze zichzelf noemden. Vervolgens hadden we een aantal interessante gesprekken die ervoor zorgen dat je de persoon tegenover je niet als een koelbloedige moordenaar ziet, maar begrip voor hem toont. De drie mannen die wij gesproken hebben moordden omdat corrupte politieagenten of overvallers hun familie om zeep hielpen voor vage redenen. Natuurlijk zullen we nooit de echte reden weten maar dit hele gebeuren blijft bizar. De 41-jarige Jason werd destijds geïnterviewd door Floortje voor 3 op Reis wist hij ons te vertellen. Hij was de tattoo artist van de prison. Ik zat er nog aan te denken om een tattoo te laten zetten maar een tattoo over vrijheid en reizen door een gevangene kan natuurlijk niet haha. 'S avonds keken we vliegtuigen vanuit ons hostel. Het ligt aan de voet van de landingsbaan dus opstijgende en dalende vliegtuigen vliegen vlak boven ons hostel.
Het paradijs op aarde
De dag erna namen we de bus naar Port Barton. Dat was nog steeds een paradijsje. Prachtig strand, nog steeds heel weinig toeristen, lekker rustig en alleen 's avonds stroom. In de bus hadden we de Nederlandse Rene ontmoet die met ons meeging. We besloten eerst een supervette tour te boeken, zo eentje waarbij je eerst gaat eilandhoppen en 's avonds wordt gedropt op een onbewoond eiland en daar kampeert. Daarna gingen we op het strand chillen met een biertje. Ook maakten we een wandeling. Ik kon gewoon niet stoppen met foto's maken, het was zo mooi overal. Huisjes waar altijd wat gebeurt, ossen in de rijstvelden, bergen op de achtergrond, kinderen die hello zeggen. Je hoefde maar 5 minuten bij het hostel vandaan te gaan en je zat in de rust en het leven van de Filipino's. 'S avonds keken we de zonsondergang op het strand. Bij dat restaurantje was ook een superlieve kitten die op mijn schoot kwam liggen. Ik kon me natuurlijk niet meer concentreren op de gesprekken en of het beestje vlooien had of niet, ik kón gewoon niet anders hahaha.
Kanoën naar een verlaten strand
De dag erna gingen Bonnie en ik vroeg uit de veren voor een wandeling naar de Pamouyan waterval. De wandeling van 1.5 uur was best heftig in de bloedhete zon, maar de waterval was een paradijsje. Koel water, een oase midden in de jungle. En we waren de enigen!
'S middags wilden we kanoën naar een mooi strandje. Nadat we moesten wachten op een bui en onweer, konden we vertrekken. We kwamen uit op weer een fantastisch strand. Overal palmbomen, wit zand en helder water. Het was prachtig. Op de terugweg zaten we te klooien met het koraal, want het was ondiep en het laatste wat ik wilde was het koraal raken en vastzitten met de kano.
Nemo gevonden!
De dag erna was wederom fantastisch. Onze eilandentour begon. We gingen snorkelen bij het 'Aquariumreef', wat ook haar naam eer aandeed. Veel vissen, koraal en wederom helder water. Je kon blijven kijken en steeds weer iets nieuws ontdekken. Aan de rand van het rif zaten inktvissen. Verder gingen we nog naar een supermooi eilandje waar we twee uur bleven relaxen, zwemmen en lunchen, om vervolgens door te gaan naar een ander snorkelplekje waar we allemaal Nemo's konden zien. Het regende en onweerde en de lucht was grijs, maar als je onder water ging was alles vredig en mooi. Ook gingen we naar een zandbank waar je zeesterren kon spotten, en we zwommen met zeeschildpadden. Op het laatste strandje kochten we kokosnoten. Ze werden zo van de boom geplukt dus verser kon niet. Na anderhalf uur gingen we met onze 2 gidsen naar een eilandje op een uur varen van Port Barton. Hier zouden we de nacht verblijven.
Drink met je billen bloot...
Dat was een onvergetelijke ervaring. We zaten met een biertje op het strand naar de ondergaande zon te kijken terwijl er heerlijk eten voor ons bereid werd. Daarna werden we getrakteerd op een sterrenhemel met miljoenen sterren én vallende sterren! Nadat de generator uitging konden we ook plankton in de zee zien. Als je ze stoort geven ze blauw licht, dus toen we met onze voeten en handen door het water gingen waren er heel veel blauwe lichtjes in het water. Fantastisch! De avond ervoor waren de eitjes van een zeeschildpad op het strand uitgekomen, met als resultaat een teiltje vol met minischildpadjes. Na een aantal maanden gaan ze zelf het water in, daarom hielden ze ze in een teiltje. Gaan ze nu al het water in, dan zal slechts 20% het overleven.
Na een zowat slapeloze nacht, werden we gewekt door hanen, honden en aapjes! We hadden alleen de 'hordeur' voor onze tent gedaan dus af en toe konden we een blik werpen op het strand en de sterren. De kleuren toen we opstonden waren fantastisch. Na een dip in de zee en een lekker ontbijt moesten we het paradijsje verlaten. Een geweldige ervaring, voor 43 euro met de hele snorkeldag en maaltijden erbij! Nog steeds kan ik zeggen dat Port Barton mijn favoriete plekje op de wereld is. Wat fantastisch dat ik dit mag meemaken. Deze komt zeker voor in de top 5 mooiste reismomenten in mijn backpackcarrière!
Terug naar de bewoonde wereld
Na een paar uurtjes relaxen op het strand met een ice coffee, namen we diezelfde dag nog de bus naar El Nido. Doei vredig, schoon paradijsje, hallo hordes toeristen en viezigheid. We deden een tourtje langs verschillende eilanden, lagunes en snorkelplekjes en lunchten op het strand. Weer werden we getrakteerd op mooi groenblauw water en van die typisch Filipijnse rotsen die uit het water steken. 'S avonds dronken we ananassap met rum terwijl de zon onderging. Je mag hier niet uit de kraan drinken, zelfs niet je tanden poetsen. 90% van de toeristen wordt er ziek van omdat het water zo vervuild is. Een ander eiland, Boracay, is nu 6 maanden dicht voor toeristen omdat ze bezig zijn met een grote schoonmaak. Waar het precies door komt weten we niet, maar Bonnie werd ook ziek. We moesten 5 uur met de bus terug naar Puerto Princesa, wat een ellende.
Een perfecte afsluiting
In Puerto Princesa gingen we vroeg naar bed, we moesten om kwart over 5 op voor ons vliegtuig naar Manila. Maar ik ging niet slapen voordat ik een hostel geboekt had, naja hostel... de volgende dag in Manila reden we een resort op, met stuk voor stuk grote gebouwen en een megazwembad in het midden. Onze kamer bleek een appartement te zijn met alles erop en eraan, we hadden zelfs onze eigen router! Ik was al bang dat de 8 euro per persoon per nacht een foutje was. We deden niets anders dan Narcos kijken en zemmen. Meer kon je ook niet doen want het was 36 graden.
Vandaag breekt onze laatste dag in de Filipijnen aan, morgenvroeg om 5 uur gaan we weer terug naar Perth. Daar gaan we nog twee dagen relaxen voordat onze tour naar de westkust start. Zwemmen in lagunes, fantastische stranden, kangaroes spotten en mooie hikes maken.. ik kan niet wachten!
Bye bye Ps de foto's staan in de map Ecuador.
Bereid je voor op een blog vol avontuur, want de afgelopen 2 weken waren werkelijk fantastisch. We zijn naar Palawan op de Filipijnen geweest, dezelfde plekjes als de vorige keer maar dat maakt helemaal niks uit want het is prachtig daar.
Ons avontuur begon in Singapore, waar we een dag te besteden hadden tussen de vluchten door. We bezochten een hindoestaanse tempel, gingen een moskee in, keken naar de skyline van de stad en dronken ice coffee bij zo'n lekker vatsig Aziatisch tentje. De stad was overigens heel schoon en verre van chaotisch zoals het echte Azië. Geen tuktuks en geen zwervers en zwerfvuil. Na een geslaagde eerste dag namen we het vliegtuig naar Manila. De eerste avond daar sliepen we in een superprimitief hostel vlakbij het vliegveld in Manila, de hoofdstad. En dan bedoel ik ook echt primitief, met een badkamer die uit elkaar viel, geen wc-papier, kakkerlakken, een jong meisje dat ons naar binnenliet en op een matras bij de deur lag te slapen. Maar dat maakte niks uit want de volgende dag namen we het vliegtuig naar Puerto Princesa, op het eiland Palawan.
Eten voor nog geen euro
Hier deden we de eerste dag een tourtje naar Honda Bay. We gingen al eilandhoppend naar plekjes om te snorkelen. Het was de hele dag bewolkt dus echt goed zicht onder water had je niet, maar het was evengoed leuk. Die avond aten we ergens op straat voor 0.75 euro. Er staan dan allemaal pannen waar eten inzit en je wijst dan aan wat je wilt hebben. Op de kaart staat ook van alles maar dat hebben ze doorgaans niet. Je hebt hier ook veel van die kraampjes met Balut, eieren met embryos. Niet geprobeerd haha.
Dansen met moordenaars
De dag erna gingen we met onze tuktukdriver naar de Iwahig gevangenis. Dat is een open gevangenis in de vorm van een dorpje waar de mensen los rondlopen. Ontsnappen wordt ontmoedigd met een enkeltje Manila, en geloof me, dat wil je niet. Ook hebben velen het buiten de gevangenis slechter dan erin, en weer anderen lopen de kans vermoord te worden door vroegere tegenstanders. We werden getrakteerd op een optreden van de 'Criminal Backstreet Boys', zoals ze zichzelf noemden. Vervolgens hadden we een aantal interessante gesprekken die ervoor zorgen dat je de persoon tegenover je niet als een koelbloedige moordenaar ziet, maar begrip voor hem toont. De drie mannen die wij gesproken hebben moordden omdat corrupte politieagenten of overvallers hun familie om zeep hielpen voor vage redenen. Natuurlijk zullen we nooit de echte reden weten maar dit hele gebeuren blijft bizar. De 41-jarige Jason werd destijds geïnterviewd door Floortje voor 3 op Reis wist hij ons te vertellen. Hij was de tattoo artist van de prison. Ik zat er nog aan te denken om een tattoo te laten zetten maar een tattoo over vrijheid en reizen door een gevangene kan natuurlijk niet haha. 'S avonds keken we vliegtuigen vanuit ons hostel. Het ligt aan de voet van de landingsbaan dus opstijgende en dalende vliegtuigen vliegen vlak boven ons hostel.
Het paradijs op aarde
De dag erna namen we de bus naar Port Barton. Dat was nog steeds een paradijsje. Prachtig strand, nog steeds heel weinig toeristen, lekker rustig en alleen 's avonds stroom. In de bus hadden we de Nederlandse Rene ontmoet die met ons meeging. We besloten eerst een supervette tour te boeken, zo eentje waarbij je eerst gaat eilandhoppen en 's avonds wordt gedropt op een onbewoond eiland en daar kampeert. Daarna gingen we op het strand chillen met een biertje. Ook maakten we een wandeling. Ik kon gewoon niet stoppen met foto's maken, het was zo mooi overal. Huisjes waar altijd wat gebeurt, ossen in de rijstvelden, bergen op de achtergrond, kinderen die hello zeggen. Je hoefde maar 5 minuten bij het hostel vandaan te gaan en je zat in de rust en het leven van de Filipino's. 'S avonds keken we de zonsondergang op het strand. Bij dat restaurantje was ook een superlieve kitten die op mijn schoot kwam liggen. Ik kon me natuurlijk niet meer concentreren op de gesprekken en of het beestje vlooien had of niet, ik kón gewoon niet anders hahaha.
Kanoën naar een verlaten strand
De dag erna gingen Bonnie en ik vroeg uit de veren voor een wandeling naar de Pamouyan waterval. De wandeling van 1.5 uur was best heftig in de bloedhete zon, maar de waterval was een paradijsje. Koel water, een oase midden in de jungle. En we waren de enigen!
'S middags wilden we kanoën naar een mooi strandje. Nadat we moesten wachten op een bui en onweer, konden we vertrekken. We kwamen uit op weer een fantastisch strand. Overal palmbomen, wit zand en helder water. Het was prachtig. Op de terugweg zaten we te klooien met het koraal, want het was ondiep en het laatste wat ik wilde was het koraal raken en vastzitten met de kano.
Nemo gevonden!
De dag erna was wederom fantastisch. Onze eilandentour begon. We gingen snorkelen bij het 'Aquariumreef', wat ook haar naam eer aandeed. Veel vissen, koraal en wederom helder water. Je kon blijven kijken en steeds weer iets nieuws ontdekken. Aan de rand van het rif zaten inktvissen. Verder gingen we nog naar een supermooi eilandje waar we twee uur bleven relaxen, zwemmen en lunchen, om vervolgens door te gaan naar een ander snorkelplekje waar we allemaal Nemo's konden zien. Het regende en onweerde en de lucht was grijs, maar als je onder water ging was alles vredig en mooi. Ook gingen we naar een zandbank waar je zeesterren kon spotten, en we zwommen met zeeschildpadden. Op het laatste strandje kochten we kokosnoten. Ze werden zo van de boom geplukt dus verser kon niet. Na anderhalf uur gingen we met onze 2 gidsen naar een eilandje op een uur varen van Port Barton. Hier zouden we de nacht verblijven.
Drink met je billen bloot...
Dat was een onvergetelijke ervaring. We zaten met een biertje op het strand naar de ondergaande zon te kijken terwijl er heerlijk eten voor ons bereid werd. Daarna werden we getrakteerd op een sterrenhemel met miljoenen sterren én vallende sterren! Nadat de generator uitging konden we ook plankton in de zee zien. Als je ze stoort geven ze blauw licht, dus toen we met onze voeten en handen door het water gingen waren er heel veel blauwe lichtjes in het water. Fantastisch! De avond ervoor waren de eitjes van een zeeschildpad op het strand uitgekomen, met als resultaat een teiltje vol met minischildpadjes. Na een aantal maanden gaan ze zelf het water in, daarom hielden ze ze in een teiltje. Gaan ze nu al het water in, dan zal slechts 20% het overleven.
Na een zowat slapeloze nacht, werden we gewekt door hanen, honden en aapjes! We hadden alleen de 'hordeur' voor onze tent gedaan dus af en toe konden we een blik werpen op het strand en de sterren. De kleuren toen we opstonden waren fantastisch. Na een dip in de zee en een lekker ontbijt moesten we het paradijsje verlaten. Een geweldige ervaring, voor 43 euro met de hele snorkeldag en maaltijden erbij! Nog steeds kan ik zeggen dat Port Barton mijn favoriete plekje op de wereld is. Wat fantastisch dat ik dit mag meemaken. Deze komt zeker voor in de top 5 mooiste reismomenten in mijn backpackcarrière!
Terug naar de bewoonde wereld
Na een paar uurtjes relaxen op het strand met een ice coffee, namen we diezelfde dag nog de bus naar El Nido. Doei vredig, schoon paradijsje, hallo hordes toeristen en viezigheid. We deden een tourtje langs verschillende eilanden, lagunes en snorkelplekjes en lunchten op het strand. Weer werden we getrakteerd op mooi groenblauw water en van die typisch Filipijnse rotsen die uit het water steken. 'S avonds dronken we ananassap met rum terwijl de zon onderging. Je mag hier niet uit de kraan drinken, zelfs niet je tanden poetsen. 90% van de toeristen wordt er ziek van omdat het water zo vervuild is. Een ander eiland, Boracay, is nu 6 maanden dicht voor toeristen omdat ze bezig zijn met een grote schoonmaak. Waar het precies door komt weten we niet, maar Bonnie werd ook ziek. We moesten 5 uur met de bus terug naar Puerto Princesa, wat een ellende.
Een perfecte afsluiting
In Puerto Princesa gingen we vroeg naar bed, we moesten om kwart over 5 op voor ons vliegtuig naar Manila. Maar ik ging niet slapen voordat ik een hostel geboekt had, naja hostel... de volgende dag in Manila reden we een resort op, met stuk voor stuk grote gebouwen en een megazwembad in het midden. Onze kamer bleek een appartement te zijn met alles erop en eraan, we hadden zelfs onze eigen router! Ik was al bang dat de 8 euro per persoon per nacht een foutje was. We deden niets anders dan Narcos kijken en zemmen. Meer kon je ook niet doen want het was 36 graden.
Vandaag breekt onze laatste dag in de Filipijnen aan, morgenvroeg om 5 uur gaan we weer terug naar Perth. Daar gaan we nog twee dagen relaxen voordat onze tour naar de westkust start. Zwemmen in lagunes, fantastische stranden, kangaroes spotten en mooie hikes maken.. ik kan niet wachten!
Bye bye Ps de foto's staan in de map Ecuador.
Foto’s
1 Reactie
-
Tonnie:14 mei 2018Je hebt duidelijk weer genoten van de Filipijnen maar ik zelf zou er nooit naar toe gaan, altijd veel kans om ziek te worden in zo'n landen....dat schitterende lichtgevend zeewater dat heet zeevonk. Het is verder niet gevaarlijk of giftig. Maar bij grote hoeveelheden kunnen ze wel ammoniak afscheiden. Hopelijk is Bonnie daar niet ziek van geworden en is ze weer beter. Ik vindt het geweldig dat je weer gaat genieten van Australië is toch een schoner land. Fantastische Backpackcarrière die jij maakt lieve Lianne.....blijf heerlijk genieten en pas goed op jezelf! Groetjes en liefs van ons en bedankt voor je prachtige verhaal!
