Slenteren door de krottenwijken van Jakarta
31 juli 2018 - Jakarta, Indonesië
Hi!
Indonesië, en daarmee mijn reis, is voorbijgevlogen! Het is alweer 4,5 week geleden dat ik Maaike aantrof op het vliegveld in Bali. Even een beknopt verslag van de afgelopen paar weken, want er is natuurlijk veel meer gebeurd dan ik hier schrijf!
Vanaf het vliegveld namen we direct de taxi naar Canggu, een laidback surfstadje waar we een paar dagen verbleven. We keken een WK-wedstrijd bij een foodtruckfestivalachtig gebeuren, dronken ice coffee, bezochten een tempel en relaxten bij het zwembad.
Agressieve aapjes
Daarna namen we de taxi naar Ubud, een toeristisch maar erg leuk plekje in centraal Bali. Daar beklommen we de Mount Batur. Om half 3 's nachts werden we opgehaald om na een licht ontbijt de vulkaan te beklimmen. Dat was ontzettend toeristisch en als je nog andere vulkanen gaat doen echt geen aanrader. Je gaat voetje voor voetje de berg op in één stroom toeristen. Op het laatst moet je telkens op elkaar wachten. Vreselijk! Het uitzicht was wel mooi, je kon zelfs de Mount Agung, die een paar dagen ervoor was uitgebarsten, nog zien roken. Er zaten aggressieve aapjes op de top dus we moesten wel onze banenen en eten in de gaten houden, ze kwamen ook gewoon op je zitten.
Verder namen we in Ubud nog een privéchauffeur met auto onder onze hoede waarmee we langs rijstvelden en tempels gingen. Dat was mooi, maar oh my god hoeveel plastic! De koeien, kippen en honden eten het gewoon allemaal mee op. Verder deden we nog een massage, zagen we een traditionele dansshow en liepen we wat rond in het stadje.
Zwemmen tussen reuzen
Daarna was het tijd voor het mooie strand op Nusa Lembongan. Dit is een klein eilandje onder Bali. We gingen met een snorkeltrip naar Manta Bay, waar we konden zwemmen tussen de mantaroggen van 2+ meter. Dat was hartstikke gaaf en ook een beetje eng als ze recht op je af komen zwemmen met mond open. We zagen ook een tempel onder water met een buddha. Verder gingen we naar het supermooie Dream Beach (wit zand en heldergroenblauw water) en hebben we vooral gerelaxt.
De volgende stop was Senggigi op Lombok. We verbleven in een gezellig guesthouse in een oase van rust vlakbij het centrum. Het was van een Nederlandse eigenaresse dus we konden Zeeslag spelen! Hier deden we twee dagtrips waarbij we met privéchauffeur tempels, een traditionale markt, watervallen, moskeeën, een traditioneel dorp, een weverij, een pottenbakkerij en stranden afgingen. Bij de weverij maalten ze ook batik, een Indonesisch patroon op kleding en kleden enzo. We werden er zo mee doodgegooid dat we er helema gek van werden. Verder keken we wat rond in het dorpje, dronken we ice coffee en shopten we wat.
Chillen op het paradijs
Daarna was het de beurt aan Gili Air, een waar paradijsje. Dit eiland met een omtrek van 2 km is klein, superchill en heeft zo'n mooie kleur water. We huurden een snorkelset en je kon vanaf het strand een stukje van de kust afzwemmen en dan kwam je de meest prachtige vissen tegen en ook heel veel! Verder hebben we er cocktails gedronken, een yogales gedaan en boekjes gelezen. Heerlijk.
Midden in een lokaal dorp
Na een paar dagen namen we de boot naar Lombok terug om de volgende ochtend in alle vroegte naar Java te vliegen. We verbleven in een guesthouse in the middle of nowhere in een lokaal dorpje bij mensen. Dat was zo leuk! We wandelden er rond tussen de rijstvelden en het lokale leven en we kregen fruit, thee en eten toen we aankwamen. Daarna kwamen we de kids die we her en der tijdens het wandelen tegenkwamen, weer tegen bij de Engelse les die tegenover ons hostel gegeven werd.
De dag erna in Yogyakarta hebben we gerelaxt bij het zwembad, gingen we langs bij de tattooshop die onze hosteleigenaar aanbeveelde (ik wilde namelijk een leuk souvenir van mijn reis) en aten we bij een restaurantje dat een Nederlandse eigenaar bleek te hebben. Toen ik daar naar de wc ging kwam toevallig die man van de tattooshop via de 'achteringang' (een gat in de muur) naar binnen. Hij kende de Nederlandse man en die had toevallig 2 tattoos laten zetten door hem waar hij blij mee was. Dat was een teken dat ik het bij hem moest laten doen vond ik. Hier aten we een soort tapas met Indonesische kleine hapjes en goddelijke satésaus.
Blijvende souvenir
De dag erna om 4 uur werden we opgehaald voor een cultureel dagje. Eerst keken we de zonsopgang bij Borubudur. Daar was het superdruk maar wel erg mooi. Daarna gingen we naar de Prambanantempel. Die vond ik echt tegenvallen, vooral voor de 22 euro die we ervoor betaald hadden (maar misschien ben bij wel verwend, want ik ben ook bij Angkor Wat geweest, een van de 7 wereldwonderen geweest). 'S middags namen we weer een duik in ons hostel en rond 6 uur ging ik naar die tattooshop om over m'n ontwerp te praten. Een halfuur laten liet ik hem zetten! Ik was een beetje nerveus want ik wist niet wat ik moest verwachten qua pijn. Het was niet al te prettig maar viel reuze mee. Echt leuk en een mooi aandenken aan deze reis! Daarna gingen we met 5 man uit eten en biertjes drinken.
De dag erna gingen we met een Nederlands stelletje en een auto met privéchauffeur naar verschillende plekken in de buurt. We bezochten mooie uitzichtpunten, een waterval met prachtig groen water (waar ik helaas niet het water in mocht met mijn tattoo!) en een grot. We lunchten bij een lokaal tentje voor 0.60 cent per persoon. Daarna weer met de hele staff op de foto want we waren weer een bezienswaardigheid. 'S avonds na een snel biertje en maaltijd vroeg het bed ingedoken.
De dag erna gingen we lekker de stad in. Eerst naar het paleis van de Sultan, daarna voor een koffiebreak naar de Starbucks en toen teruggelopen. Deze dag deden we lekker rustig aan, om de dag erna naar Banyuwangi te vliegen.
Tussen de zwaveldampen
Vanuit hier deden we de spectaculaire vulkaan IJen. De pick-uptime was 12.15 uur snachts, omdat je dan in het kratermeer het zogenaamde blauwe vuur kunt zien. De tocht omhoog viel me veel minder zwaar dan gedacht, de tocht naar de krater en weer terug omhoog duurden echter een eeuwigheid. Het blauwe vuur was een soort van paarse rook die je maar op 2 plekken ter wereld kunt aanschouwen. Dat was aardig maar niet megageweldig. De lijdensweg terug omhoog was echt hel omdat ik weinig lucht had. Je moest een gasmasker op tegen de heftige zwaveldampen en je ogen prikten ervan.
Daarna konden we de zonsopgang op de vulkaan zien. Toen zag je dat we boven de wolken zaten, dat was heel speciaal. We konden ook een glimp opvangen van het turkooise zwavelmeer maar er was veel rook. De volgende dag met het vliegtuig konden we ook van boven een klein stukje zien van het meer!
Rondstruinen in krottenwijken
Onze laatste stop was Jakarta. Hier deden we een tour door de slums van Jakarta. We liepen door smalle straatjes met hutjes van bamboo en golfplaten, die op palen in de ranzige stilstaande rivier stonden waar ook het riool in terechtkomt. Ertussen lag een berg afval waar je u tegen zegt, waarin de lokale kippen- en kattenbevolking zijn toevlucht zocht. Daarna gingen met de fietstaxi naar een andere slum waar je door supersmalle, donkere en vochtige paadjes liep waarbij je het idee had dat je je onder de grond bevond. Er waren allemaal kamertjes van zo'n 6 vierkante meter waar 3 mensen sliepen en ze ook hun hele hebben en houwen (en een tv, dat dan weer wel!) hadden en elke nacht hutjemutje sliepen tussen de honderden muggen in de hitte. Dit hele gebeuren was links en rechts van het spoor, je kon een trapje naar boven nemen en dan stond je direct naast het spoor, waar zo om de 10 min een trein aankwam. Dat was echt indrukwekkend. Onze gidsen vertelden wel dat de basisschool en middelbare school gratis toegankelijk zijn hier maar dat er alsnog kinderen niet naar school gaan omdat het te ver weg is.
We namen verder zelf nog een kijkje bij het centrale plein in de stad wat iets weghad van de Dam gezien de Nederlandse architectuur. We aten wat bij een tentje waar ik opgevreten werd door de muggen en daarna genoten we van een duur biertje bij het Batavia Café.
De laatste dag in Jakarta gingen we naar het nationaal monument, het nationaal museum en de Starbucks. Daarna was het tijd om dit land achter me te laten. Zo raar!
Groetjes Lian
Indonesië, en daarmee mijn reis, is voorbijgevlogen! Het is alweer 4,5 week geleden dat ik Maaike aantrof op het vliegveld in Bali. Even een beknopt verslag van de afgelopen paar weken, want er is natuurlijk veel meer gebeurd dan ik hier schrijf!
Vanaf het vliegveld namen we direct de taxi naar Canggu, een laidback surfstadje waar we een paar dagen verbleven. We keken een WK-wedstrijd bij een foodtruckfestivalachtig gebeuren, dronken ice coffee, bezochten een tempel en relaxten bij het zwembad.
Agressieve aapjes
Daarna namen we de taxi naar Ubud, een toeristisch maar erg leuk plekje in centraal Bali. Daar beklommen we de Mount Batur. Om half 3 's nachts werden we opgehaald om na een licht ontbijt de vulkaan te beklimmen. Dat was ontzettend toeristisch en als je nog andere vulkanen gaat doen echt geen aanrader. Je gaat voetje voor voetje de berg op in één stroom toeristen. Op het laatst moet je telkens op elkaar wachten. Vreselijk! Het uitzicht was wel mooi, je kon zelfs de Mount Agung, die een paar dagen ervoor was uitgebarsten, nog zien roken. Er zaten aggressieve aapjes op de top dus we moesten wel onze banenen en eten in de gaten houden, ze kwamen ook gewoon op je zitten.
Verder namen we in Ubud nog een privéchauffeur met auto onder onze hoede waarmee we langs rijstvelden en tempels gingen. Dat was mooi, maar oh my god hoeveel plastic! De koeien, kippen en honden eten het gewoon allemaal mee op. Verder deden we nog een massage, zagen we een traditionele dansshow en liepen we wat rond in het stadje.
Zwemmen tussen reuzen
Daarna was het tijd voor het mooie strand op Nusa Lembongan. Dit is een klein eilandje onder Bali. We gingen met een snorkeltrip naar Manta Bay, waar we konden zwemmen tussen de mantaroggen van 2+ meter. Dat was hartstikke gaaf en ook een beetje eng als ze recht op je af komen zwemmen met mond open. We zagen ook een tempel onder water met een buddha. Verder gingen we naar het supermooie Dream Beach (wit zand en heldergroenblauw water) en hebben we vooral gerelaxt.
De volgende stop was Senggigi op Lombok. We verbleven in een gezellig guesthouse in een oase van rust vlakbij het centrum. Het was van een Nederlandse eigenaresse dus we konden Zeeslag spelen! Hier deden we twee dagtrips waarbij we met privéchauffeur tempels, een traditionale markt, watervallen, moskeeën, een traditioneel dorp, een weverij, een pottenbakkerij en stranden afgingen. Bij de weverij maalten ze ook batik, een Indonesisch patroon op kleding en kleden enzo. We werden er zo mee doodgegooid dat we er helema gek van werden. Verder keken we wat rond in het dorpje, dronken we ice coffee en shopten we wat.
Chillen op het paradijs
Daarna was het de beurt aan Gili Air, een waar paradijsje. Dit eiland met een omtrek van 2 km is klein, superchill en heeft zo'n mooie kleur water. We huurden een snorkelset en je kon vanaf het strand een stukje van de kust afzwemmen en dan kwam je de meest prachtige vissen tegen en ook heel veel! Verder hebben we er cocktails gedronken, een yogales gedaan en boekjes gelezen. Heerlijk.
Midden in een lokaal dorp
Na een paar dagen namen we de boot naar Lombok terug om de volgende ochtend in alle vroegte naar Java te vliegen. We verbleven in een guesthouse in the middle of nowhere in een lokaal dorpje bij mensen. Dat was zo leuk! We wandelden er rond tussen de rijstvelden en het lokale leven en we kregen fruit, thee en eten toen we aankwamen. Daarna kwamen we de kids die we her en der tijdens het wandelen tegenkwamen, weer tegen bij de Engelse les die tegenover ons hostel gegeven werd.
De dag erna in Yogyakarta hebben we gerelaxt bij het zwembad, gingen we langs bij de tattooshop die onze hosteleigenaar aanbeveelde (ik wilde namelijk een leuk souvenir van mijn reis) en aten we bij een restaurantje dat een Nederlandse eigenaar bleek te hebben. Toen ik daar naar de wc ging kwam toevallig die man van de tattooshop via de 'achteringang' (een gat in de muur) naar binnen. Hij kende de Nederlandse man en die had toevallig 2 tattoos laten zetten door hem waar hij blij mee was. Dat was een teken dat ik het bij hem moest laten doen vond ik. Hier aten we een soort tapas met Indonesische kleine hapjes en goddelijke satésaus.
Blijvende souvenir
De dag erna om 4 uur werden we opgehaald voor een cultureel dagje. Eerst keken we de zonsopgang bij Borubudur. Daar was het superdruk maar wel erg mooi. Daarna gingen we naar de Prambanantempel. Die vond ik echt tegenvallen, vooral voor de 22 euro die we ervoor betaald hadden (maar misschien ben bij wel verwend, want ik ben ook bij Angkor Wat geweest, een van de 7 wereldwonderen geweest). 'S middags namen we weer een duik in ons hostel en rond 6 uur ging ik naar die tattooshop om over m'n ontwerp te praten. Een halfuur laten liet ik hem zetten! Ik was een beetje nerveus want ik wist niet wat ik moest verwachten qua pijn. Het was niet al te prettig maar viel reuze mee. Echt leuk en een mooi aandenken aan deze reis! Daarna gingen we met 5 man uit eten en biertjes drinken.
De dag erna gingen we met een Nederlands stelletje en een auto met privéchauffeur naar verschillende plekken in de buurt. We bezochten mooie uitzichtpunten, een waterval met prachtig groen water (waar ik helaas niet het water in mocht met mijn tattoo!) en een grot. We lunchten bij een lokaal tentje voor 0.60 cent per persoon. Daarna weer met de hele staff op de foto want we waren weer een bezienswaardigheid. 'S avonds na een snel biertje en maaltijd vroeg het bed ingedoken.
De dag erna gingen we lekker de stad in. Eerst naar het paleis van de Sultan, daarna voor een koffiebreak naar de Starbucks en toen teruggelopen. Deze dag deden we lekker rustig aan, om de dag erna naar Banyuwangi te vliegen.
Tussen de zwaveldampen
Vanuit hier deden we de spectaculaire vulkaan IJen. De pick-uptime was 12.15 uur snachts, omdat je dan in het kratermeer het zogenaamde blauwe vuur kunt zien. De tocht omhoog viel me veel minder zwaar dan gedacht, de tocht naar de krater en weer terug omhoog duurden echter een eeuwigheid. Het blauwe vuur was een soort van paarse rook die je maar op 2 plekken ter wereld kunt aanschouwen. Dat was aardig maar niet megageweldig. De lijdensweg terug omhoog was echt hel omdat ik weinig lucht had. Je moest een gasmasker op tegen de heftige zwaveldampen en je ogen prikten ervan.
Daarna konden we de zonsopgang op de vulkaan zien. Toen zag je dat we boven de wolken zaten, dat was heel speciaal. We konden ook een glimp opvangen van het turkooise zwavelmeer maar er was veel rook. De volgende dag met het vliegtuig konden we ook van boven een klein stukje zien van het meer!
Rondstruinen in krottenwijken
Onze laatste stop was Jakarta. Hier deden we een tour door de slums van Jakarta. We liepen door smalle straatjes met hutjes van bamboo en golfplaten, die op palen in de ranzige stilstaande rivier stonden waar ook het riool in terechtkomt. Ertussen lag een berg afval waar je u tegen zegt, waarin de lokale kippen- en kattenbevolking zijn toevlucht zocht. Daarna gingen met de fietstaxi naar een andere slum waar je door supersmalle, donkere en vochtige paadjes liep waarbij je het idee had dat je je onder de grond bevond. Er waren allemaal kamertjes van zo'n 6 vierkante meter waar 3 mensen sliepen en ze ook hun hele hebben en houwen (en een tv, dat dan weer wel!) hadden en elke nacht hutjemutje sliepen tussen de honderden muggen in de hitte. Dit hele gebeuren was links en rechts van het spoor, je kon een trapje naar boven nemen en dan stond je direct naast het spoor, waar zo om de 10 min een trein aankwam. Dat was echt indrukwekkend. Onze gidsen vertelden wel dat de basisschool en middelbare school gratis toegankelijk zijn hier maar dat er alsnog kinderen niet naar school gaan omdat het te ver weg is.
We namen verder zelf nog een kijkje bij het centrale plein in de stad wat iets weghad van de Dam gezien de Nederlandse architectuur. We aten wat bij een tentje waar ik opgevreten werd door de muggen en daarna genoten we van een duur biertje bij het Batavia Café.
De laatste dag in Jakarta gingen we naar het nationaal monument, het nationaal museum en de Starbucks. Daarna was het tijd om dit land achter me te laten. Zo raar!
Groetjes Lian
