Alleen maar verrassingen

Kia ora!

Oftewel, hallo in het Maori. Ik ben nu 4 weken in Nieuw-Zeeland en dit valt me op: er zijn inderdaad veel schapen, maar ook enorm veel koeien. Er zijn ontzettend veel Suzuki Swifts. In het Noorden is het tropisch, wat ik echt niet gedacht had. Het landschap is enorm veelzijdig. Er zijn zelfs Starbucks in kleinere dorpen (die goedkoper zijn dan het gemiddelde café!). Inmiddels ben ik gewend aan het links rijden. Er ligt weinig tot geen vuil op straat. Mensen zijn vrolijk en aardig. Overal gratis schone openbare toiletten mét wc-papier. Losse objecten (bankjes in tuinen etc) staan gewoon op straat, zonder graffiti of andere vernielingen zoals dat in Nederland altijd het geval lijkt te zijn. En er ligt veel minder rotzooi op straat.

Aardbevingen
Ik ben nu in Queenstown, maar even terug naar waar ik gebleven was. In Wellington hebben we een dagje door de stad geslenterd. Naar de Mount Victoria lookout geweest (wat een wind zeg, absurd), en het Te Papa museum bezocht. Dat ging over aardbevingen enzo. Wist je dat er elke dag wel twee, drie aardbevigen (rond kracht 3, 4) plaatsvinden? En elke week wel een keer in Welligton? Je kon ook zo'n huisje in waar een aardbeving werd nagebootst en je kon zien hoe het land bovenop een plaat ligt. Erg interessant. Na wat geslenter gingen we de kroeg in, een liter bier voor 10 dollar (5.90 euro) valt reuze mee! De dag erna werden we vergezeld door 2 politieagenten die de ontbijtruimte in ons hostel binnenliepen en een gast verzochten te vertrekken. Ik probeerde te luisteren waarom maar kon er helaas niks van meekrijgen.

Die dag namen we de ferry naar het Zuidereiland en de bus naar Nelson. Vanuit hier bezochten we de dag erna het Abel Tasman Park. Daar was iets waar we totaal niet op gerekend hadden: prachtige tropische stranden, heldergroen water, fantastische uitzichten. Wow! Na een tochtje op de ferry, een mooie wandeling van 2 uur en een biertje en lunch op een mooi en bijna verlaten strand, namen we de ferry terug. De 2 dagen erna wandelden we wat in de buurt. We gingen naar het middelpunt van Nieuw-Zeeland, bovenop een berg met fantastisch uitzicht. Net Oostenrijk! Ook maakten we nog een wandeling naar een ander gedeelte. Je hoeft maar even te wandelen en je zit midden in de natuur, te lunchen aan de heldere rivier tussen de bergen bijvoorbeeld. Na drie relaxte dagen namen we in alle vroegte de bus naar Franz Josef. Weg was de warmte, een heerlijke 25 graden. Hier was het een graad of 13, regen, grijs en grauw. Wij dachten even snel de bekende Franz Josef gletsjer te zien en weer verder te gaan naar een andere plek. Viel dat even tegen. In verband met Pasen, waren alle (betaalbare) accommodaties in Wanaka én Queenstown vol. We besloten dus nog 2 volle dagen in naar het leek een troosteloos oord te verblijven. Maar tijdens het plannen van onze trip liepen we meteen tegen het volgende aan, want ook in Tekapo zit alles vol. Grrr! Na even balen kwamen we met een geniale oplossing: we huren een campervan zodat we de hostels kunnen omzeilen en we kunnen zelf een te gekke vijfdaagse roadtrip maken door het mooiste stukje van NZ. Dit land schreeuwt er namelijk om om per auto bereisd te worden.

Wandelen naar de gletsjer
Gelukkig bleek Franz Josef toch minder troosteloos te zijn toen de volgende dag de zon doorkwam en we daadwerkelijk iets konden doen. De dagen bestonden uit een hike maken naar de voet van de gletsjer, een biertje drinken in de kroeg, chillen in de hottub van ons hostel, chips eten tijdens Floortje naar het Einde van de Wereld, een koffietje drinken en een wandeling maken. En Marieke maakte op de laatste dag eindelijk haar helihike die al 3 keer verplaatst was door laaghangende bewolking. Zij liet zich per helicopter afzetten op de gletsjer en deed daar een wandeling in het ijs. Gaaf!

Vier uur ploeteren
Een dag later namen we de bus naar het gezellige Wanaka. Hier kwam de zon ons tegemoet. Nadat we onze tassen gedumpt hadden gingen we nog even met een biertje bij het meer zitten. Wat mooi is het daar toch. De dagen erna wandelden we langs de kust en naar een uitzichtspunt over het stadje. Ook maakten we een daghike maar Roys Peak. Dat was twee uur zweten om op de top te komen maar het uitzicht was het helemaal waard. We begonnen al om kwart voor 8 met lopen dus tegen de tijd dat we naar beneden liepen, kwamen de meeste mensen pas maar boven. Heerlijk om te bedenken dat je dan alles al hebt gehad. We waren om 12 uur al beneden maar de shuttle terug zou pas om 2 uur komen, dus toen maar teruggelift met een hele aardige vrouw die nog blijer was met ons dan wij met haar leek het wel. 'S middags een kopje koffie gedronken, want dat hadden we wel verdiend en daarna bijgekomen op bed. 'S avonds besloten we gebruik te maken van de 2 dollar-taco's en een gratis drankje in ons hostel. Al met al een perfecte dag.

De dag erna begonnen we met een wandeling naar Albert Town, een gehucht een uurtje verderop. Hier hadden we in het enige café koffie met gebak genomen. Daarna begon het weer slecht te worden en hadden we geen zin meer om terug te lopen, dus besloten we weer te liften. Binnen 5 minuten hadden we er een te pakken, een Israëlische jongen die met zijn auto met matras het land doortrok. Ik zat voorin maar Marieke moest op het matras zitten van een wildvreemde hahaha.

De volgende dag bestond uit regen en kou. In het hostel waaide het gewoon en buiten konden we wolkjes blazen. Veel meer dan koffie drinken deden we niet, tot we om half 3 de bus moesten nemen en we in de regen stonden te wachten tot ie kwam. In Queenstown was het zelfs nog kouder en regenachtiger. Brr! We wilden wat wandelingen maken, maar de weersvoorspelling meldde alleen maar regen de komende dagen.

Sneeuw!
Wat een verrassing toen we de volgende dag naar buiten keken: een strakke blauwe lucht, en het had zelfs gesneeuwd op de bergen! Normaal valt de eerste sneeuw in mei en juni, dus hier weten ze ook niet wat er hier aan de hand is. We besloten een berg op te lopen naar het eindpunt van de gondola's, waar we warme chocomel met marshmellows dronken. Prachtig uitzicht, paragliders om ons heen, wauw. De dag erna weer een strakke blauwe lucht, dat vroeg er gewoon om om weer te gaan wandelen. Deze keer een andere berg. Ik had me er weinig van voorgesteld want het kon niet veel beter zijn dan de wandeling van gisteren, maar dus wel. Wederom prachtige bergen en verre uitzichten. Op loopafstand van het stadje zit je zo in de bergen. Dit is tot nu toe mijn favoriete plekje in Nieuw-Zeeland.

Morgen nemen we de bus naar Te Anau, waar we maandag een dagtrip naar Milford Sound gaan maken. Alweer een maand weg van huis, nog maar twee weken te gaan in dit supermooie land.

Bye!