Don't cry for me Argentina
7 februari 2018 - Frankfurt am Main, Duitsland
Hi!
Mijn laatste reisverslagje over Zuid-Amerika. Inmiddels zit ik in de trein van Frankfurt naar Köln en zie ik de met sneeuw bedekte glooiende landschappen voorbijkomen.
Drie weken geleden, in Santiago, heb ik Karin ontmoet. Ik zie haar nog komen aanlopen vanuit het metrostation met de backpack op. Zo leuk om elkaar te zien na zo'n lange tijd! Die dag hebben we bijgekletst in het park en niet al te veel gedaan. Bovendien was het centrum dicht aangezien de Paus langskwam.
Vechtende zeeleeuwen
De dag erna namen we de bus naar Valparaiso voor een dagtrip. We gingen op zoek naar de wijk met gekleurde huisjes en trappen met tekeningen erop die je goed kon zien als je ervoor stond. 's Middags gingen we naar het strand. Superklein, maar helderblauwgroen water. Heel mooi. Onderweg kwamen we nog een deel van een oude brug tegen in de zee waar heel veel zeeleeuwen zaten. Wat een spektakel, ze konden elkaars aanwezigheid niet waarderen en duwden elkaar in het water.
De dag erna gingen we Santiago verkennen. Het was weer warm en de lucht strak blauw. Ik vind het een superleuke stad en ik zou er best een halfjaartje willen wonen. We gingen naar een park en naar een hoog uitzichtpunt vanwaar je de stad kon zien. We moesten omhoog lopen omdat de kabelbaan niet ging. Die was net als de verkeerslichten al uren buiten werking door een enorme stroomstoring in de stad. 'S avonds gingen we gezellig uiteten in een schattig straatje dat aan Parijs deed denken.Die avond namen we de nachtbus naar Pucon. Toen we daar de volgende morgen aankwamen, dachten we maar één ding: hier willen we nooit meer weg! Wat een ongelofelijk leuk dorpje. Omringd door groene bergen, overal bloemen en een prachtige vulkaan. De eerste dag maakten we een wandeling naar een waterval, die we toch iets onderschat hadden. Ook liepen we een weg in die ineens privégebied was. Datgene waar ik als de dood voor ben gebeurde: er kwamen blaffende honden op ons afgerend. Ik was instant bang. Wat een opluchting toen ze weg gingen pff. De omgeving was wel werkelijk prachtig. Overal bergen en weilanden en bloemetjes. Het leek wel alsof we in Oostenrijk waren.
Irritante torren
De dag erna besloten we de fiets te pakken. We moesten over een gravelweg, maar het uitzicht was geweldig. Overal waar je keek was weer iets anders moois. Wel waren er ontzettend irritante huge insecten van 2 centimeter groot die je de hele tijd achtervolgen als je loopt. Zodra je de fiets opstapt gaan ze weg, dus we wilden zo min mogelijk op de kaart kijken want dan zouden we die krengen weer langskomen. Uiteindelijk kwamen we bij een strandje, waar je niet kon zwemmen (wat we wel al wisten gelukkig) want er was drijfzand. Het strand was van zwart lavazand en in de verte zag je weer de vulkaan. Gek genoeg waren die irritante beestjes hier weer niet. Toen we terugken in het hostel gingen we nog even relaxen bij het zwembad. De dag sloten we af met een fles wijn bij het haventje en een van de mooiste zonsondergangen die ik ooit gezien heb. Daarna toen we ons klaarmaakten om naar bed te gaan, liet Karin haar iPhone in de wc vallen. Shit! Meteen in de rijst gelegd en uitgezet.
De dag erna besloten we niks speciaals te gaan doen. Gewoon lekker wat rondlopen in het dorpje, wat drinken ergens en relaxen. Ook gingen we nog even naar het strand waar het echt megadruk was. 'S avonds gingen we picknicken op het gras bij het haventje om weer de zonsondergang te checken.
Filmavondje met de kat
De dag erna gingen we met de bus naar Puerto Varas, een havenstadje richting het zuiden. Die middag liepen we wat rond in het stadje, zochten een uitkijkpunt op en relaxten wat bij een grasveldje bij een schattig kerkje. 'S avonds kookten we wat in het hostel en bij het eten keken we naar een tv-zender waar minimaal een halfuur lang live verslag gedaan werd van een ongeluk, met constant dezelfde beelden. Daarna keken we een film op een groot scherm op een heerlijke bank. De hostelkat heeft de hele tijd op Karins schoot gelegen en we hadden heerlijke wijn. Een perfect relaxavondje.
De dag erna gingen we met de bus tussen de locals naar een nationaal park waar het uitzicht echt mooi was. Een vulkaan met sneeuw op de top, een helderblauwe rivier, een turkoois meertje et cetera. Wauw. 'S avonds besloten we de komende 2 weken te boeken. Het kostte twee uur en wat stress, maar we hoefden daarna wel alleen maar te genieten en niet meer na te denken. Omdat we het verdiend hadden, gingen we uit eten. We aten een heerlijke hamburger. Daarna weer een fimpje met een wijntje. Deze keer had ik de hostelkat. Wat een schattig beestje.
Wollige penguins
De dag erna namen we de bus naar Ancud, op het eiland Chiloé. Het dorpje zelf is niet speciaal, maar het hostel des te meer. Een heerlijk ontbijt en er is een kamer met een prachtig uitzicht op de oceaan. Hier hebben we twee avonden gezeten met een wijntje en muziek. Overdag gingen we penguins kijken met een bootje. Vooral de baby's waren ontzettend schattig met hun wollen vachtje, vooral als ze zich voortbewogen. Ook bezochten we het regionaal museum, waar een walvissenskelet van 23 meter lag. Er was ook een foto van toen het beest gevonden werd op de rotsen ergens. Ik geloof dat ze 13 maanden bezig waren totdat 'ie uiteindelijk gestript in het museum lag. 'S avonds raakten we aan de praat met een Nederlandse jongen. Toen we hem de volgende dag spraken vertelde hij dat 'ie zijn iPhone in de wc heeft laten vallen. Hoe typisch. Die van Karin doet het trouwens nog steeds niet.
De dag erna gingen we voor een dagtrip naar Castro, ook op het eiland. Daar was het nat en grauw. Er waren gekleurde huisje op palen. Dat was wel leuk, alleen was er geen water in de rivieren te bekennen, wat het dan weer een troosteloze indruk gaf. Nadat we een aantal uur door het stadje geslenterd hangen en nog ergens koffie gedronken hadden, namen we de bus terug naar Ancud.
De dag erna namen we de bus naar Puerto Montt, waar we noodgedwongen een nachtje bleven omdat de bus de volgende dag pas weer verderging. Hier was behalve een steenoude maar wel interessante kermis, eigenlijk niet veel te doen. We hingen een paar uurtjes rond in het winkelcentrum, aten donuts en liepen wat over de gezellige boulevard waar marktkraampjes tussen de vele zwervers verstopt waren.
Op naar Zwitserland
De volgende ochtend om 8 uur zaten we in de bus naar Bariloche. Wat een leuke plek! Net Zwitserland, met houten huizen en prachtige besneeuwde bergen eromheen. Ons hostel had een fantastisch uitzicht over het meer. De bijna volle maan die reflecteerde in het water 's avonds was ongelofelijk mooi. Onze eerste dag namen we de bus naar een mooi gebied en liepen we daarna langs mooie uitzichtpunten en strandjes die ons aan Canada deden denken.
De tweede dag namen we de bus naar een verlaten skigebied. Stilstaande liften en een uitgestorven dorpje. Heel vreemd. Er was een mooie wandelroute naar een waterval die we namen. Daarna liepen we naar een klein strandje waar we de middag relaxten.
De dag erna gingen we naar een Zwitserse kolonie. We namen een eerste bus en moesten overstappen, maar bij de bushalte stond al een man te wachten die ons voor twee euro per persoon wilde brengen. Superhandig! Het dorpje had een hippiemarkt met handgemaakte spullen midden in de bergen. Ook was er een food truck gebeuren met allemaal kraampjes, waar je ook Duitse worsten kon kopen enzo. Met een empanada (Zuid-Amerikaanse specialiteit van deeg en bijvoorbeeld ham en kaas) en een biertje hebben we daar twee uur mensen gekeken. De bus terug naar Bariloche nemen ging wel lastiger maar na een uur wachten kwam hij uiteindelijk. Nadat we in het centrum waren besloten we de Chileense pesos die we nog steeds hadden, om te wisselen voor Argentijnse pesos. Er waren mannen op straat die vragen of je geld wil wisselen tegen een supergoed tarief. Soms krijg je er zelfs meer voor terug dan je geeft. Wel houden ze een oogje in het zeil of er geen politieagent aankomt. Dus ze zullen wel not amused zijn geweest toen op dat moment tientallen muntjes via een gat mijn plastic zakje verlieten en de straat oprolden. Daarna bij de Mac Donalds maar meteen geprobeerd of het echt was. Yes! Ik had mezelf nog twee avonden getrakteerd op drie verschillende stukken chocolade, want in een stadje dat bekendstaat om haar chocolade mag je natuurlijk verantwoord chocolade eten. 'Avonds dronken we biertjes in een gezellig café.
Don't cry for me Argentina
De volgende dag namen we het vliegtuig naar Buenos Aires, een miljoenenstad waar het meteen 30 graden en megavochtig was. Nadat we in ons hostel met zwembad arriveerden, relaxten we een paar uurtjes voordat we na een paar empanadas het terras opdoken en genoten van een tangodans. We hadden er trouwens totaal niet op gelet dat het hostel geen keuken had, dus we waren elke dag gedwongen uit te gaan eten. In de duurste bestemming van mijn Zuid-Amerikatrip. Maar ja, we hoeven in elk geval niet te koken.
We gingen naar La Boca, de meest onveilige wijk maar ook de meest kleurrijke en leuke. Overal gekleurde huisjes, tangoshows en Straatjes. Ook het bekende Bocavoetbalstadion staat er, waar Diego Maradona ooit voetbalde. 'S middags gingen we naar het graf van Eva Perron en slenterden we tussen de reusachtige familiegraven die daar nog meer te vinden waren. Erg fascinerend. De kisten waren niet begraven.
De laatste paar dagen
Een andere dag namen we de metro naar de graffitibuurt waar we een walking tour deden. Wat was dat interessant zeg. Ook een Nederlandse artiest had zijn werk door de stad verspreid. Daarna hebben we door de stad geslenterd en kwamen we nog uit bij een carnavalsparade, met van die mannen met verenpakken aan zoals ze in Rio de Janeiro hebben. We eindigden de dag met een lekkere salade en een biertje op het tangoplein in de buurt van het hostel.
De laatste volle dag van mijn reis bezochten we 's morgens een grote markt in de buurt van ons hostel. 'S middags besloten we aan het zwembad te liggen en 's avonds gingen we uit eten op het plein, waar een massale tangoles wers gegeven. Erg leuk! De dag erna deden we niets anders dan ontbijten bij het zwembad, uitchecken en de taxi nemen naar het vliegveld. En nu is het voorbij, mijm Zuid-Amerikatrip!
Mijn laatste reisverslagje over Zuid-Amerika. Inmiddels zit ik in de trein van Frankfurt naar Köln en zie ik de met sneeuw bedekte glooiende landschappen voorbijkomen.
Drie weken geleden, in Santiago, heb ik Karin ontmoet. Ik zie haar nog komen aanlopen vanuit het metrostation met de backpack op. Zo leuk om elkaar te zien na zo'n lange tijd! Die dag hebben we bijgekletst in het park en niet al te veel gedaan. Bovendien was het centrum dicht aangezien de Paus langskwam.
Vechtende zeeleeuwen
De dag erna namen we de bus naar Valparaiso voor een dagtrip. We gingen op zoek naar de wijk met gekleurde huisjes en trappen met tekeningen erop die je goed kon zien als je ervoor stond. 's Middags gingen we naar het strand. Superklein, maar helderblauwgroen water. Heel mooi. Onderweg kwamen we nog een deel van een oude brug tegen in de zee waar heel veel zeeleeuwen zaten. Wat een spektakel, ze konden elkaars aanwezigheid niet waarderen en duwden elkaar in het water.
De dag erna gingen we Santiago verkennen. Het was weer warm en de lucht strak blauw. Ik vind het een superleuke stad en ik zou er best een halfjaartje willen wonen. We gingen naar een park en naar een hoog uitzichtpunt vanwaar je de stad kon zien. We moesten omhoog lopen omdat de kabelbaan niet ging. Die was net als de verkeerslichten al uren buiten werking door een enorme stroomstoring in de stad. 'S avonds gingen we gezellig uiteten in een schattig straatje dat aan Parijs deed denken.Die avond namen we de nachtbus naar Pucon. Toen we daar de volgende morgen aankwamen, dachten we maar één ding: hier willen we nooit meer weg! Wat een ongelofelijk leuk dorpje. Omringd door groene bergen, overal bloemen en een prachtige vulkaan. De eerste dag maakten we een wandeling naar een waterval, die we toch iets onderschat hadden. Ook liepen we een weg in die ineens privégebied was. Datgene waar ik als de dood voor ben gebeurde: er kwamen blaffende honden op ons afgerend. Ik was instant bang. Wat een opluchting toen ze weg gingen pff. De omgeving was wel werkelijk prachtig. Overal bergen en weilanden en bloemetjes. Het leek wel alsof we in Oostenrijk waren.
Irritante torren
De dag erna besloten we de fiets te pakken. We moesten over een gravelweg, maar het uitzicht was geweldig. Overal waar je keek was weer iets anders moois. Wel waren er ontzettend irritante huge insecten van 2 centimeter groot die je de hele tijd achtervolgen als je loopt. Zodra je de fiets opstapt gaan ze weg, dus we wilden zo min mogelijk op de kaart kijken want dan zouden we die krengen weer langskomen. Uiteindelijk kwamen we bij een strandje, waar je niet kon zwemmen (wat we wel al wisten gelukkig) want er was drijfzand. Het strand was van zwart lavazand en in de verte zag je weer de vulkaan. Gek genoeg waren die irritante beestjes hier weer niet. Toen we terugken in het hostel gingen we nog even relaxen bij het zwembad. De dag sloten we af met een fles wijn bij het haventje en een van de mooiste zonsondergangen die ik ooit gezien heb. Daarna toen we ons klaarmaakten om naar bed te gaan, liet Karin haar iPhone in de wc vallen. Shit! Meteen in de rijst gelegd en uitgezet.
De dag erna besloten we niks speciaals te gaan doen. Gewoon lekker wat rondlopen in het dorpje, wat drinken ergens en relaxen. Ook gingen we nog even naar het strand waar het echt megadruk was. 'S avonds gingen we picknicken op het gras bij het haventje om weer de zonsondergang te checken.
Filmavondje met de kat
De dag erna gingen we met de bus naar Puerto Varas, een havenstadje richting het zuiden. Die middag liepen we wat rond in het stadje, zochten een uitkijkpunt op en relaxten wat bij een grasveldje bij een schattig kerkje. 'S avonds kookten we wat in het hostel en bij het eten keken we naar een tv-zender waar minimaal een halfuur lang live verslag gedaan werd van een ongeluk, met constant dezelfde beelden. Daarna keken we een film op een groot scherm op een heerlijke bank. De hostelkat heeft de hele tijd op Karins schoot gelegen en we hadden heerlijke wijn. Een perfect relaxavondje.
De dag erna gingen we met de bus tussen de locals naar een nationaal park waar het uitzicht echt mooi was. Een vulkaan met sneeuw op de top, een helderblauwe rivier, een turkoois meertje et cetera. Wauw. 'S avonds besloten we de komende 2 weken te boeken. Het kostte twee uur en wat stress, maar we hoefden daarna wel alleen maar te genieten en niet meer na te denken. Omdat we het verdiend hadden, gingen we uit eten. We aten een heerlijke hamburger. Daarna weer een fimpje met een wijntje. Deze keer had ik de hostelkat. Wat een schattig beestje.
Wollige penguins
De dag erna namen we de bus naar Ancud, op het eiland Chiloé. Het dorpje zelf is niet speciaal, maar het hostel des te meer. Een heerlijk ontbijt en er is een kamer met een prachtig uitzicht op de oceaan. Hier hebben we twee avonden gezeten met een wijntje en muziek. Overdag gingen we penguins kijken met een bootje. Vooral de baby's waren ontzettend schattig met hun wollen vachtje, vooral als ze zich voortbewogen. Ook bezochten we het regionaal museum, waar een walvissenskelet van 23 meter lag. Er was ook een foto van toen het beest gevonden werd op de rotsen ergens. Ik geloof dat ze 13 maanden bezig waren totdat 'ie uiteindelijk gestript in het museum lag. 'S avonds raakten we aan de praat met een Nederlandse jongen. Toen we hem de volgende dag spraken vertelde hij dat 'ie zijn iPhone in de wc heeft laten vallen. Hoe typisch. Die van Karin doet het trouwens nog steeds niet.
De dag erna gingen we voor een dagtrip naar Castro, ook op het eiland. Daar was het nat en grauw. Er waren gekleurde huisje op palen. Dat was wel leuk, alleen was er geen water in de rivieren te bekennen, wat het dan weer een troosteloze indruk gaf. Nadat we een aantal uur door het stadje geslenterd hangen en nog ergens koffie gedronken hadden, namen we de bus terug naar Ancud.
De dag erna namen we de bus naar Puerto Montt, waar we noodgedwongen een nachtje bleven omdat de bus de volgende dag pas weer verderging. Hier was behalve een steenoude maar wel interessante kermis, eigenlijk niet veel te doen. We hingen een paar uurtjes rond in het winkelcentrum, aten donuts en liepen wat over de gezellige boulevard waar marktkraampjes tussen de vele zwervers verstopt waren.
Op naar Zwitserland
De volgende ochtend om 8 uur zaten we in de bus naar Bariloche. Wat een leuke plek! Net Zwitserland, met houten huizen en prachtige besneeuwde bergen eromheen. Ons hostel had een fantastisch uitzicht over het meer. De bijna volle maan die reflecteerde in het water 's avonds was ongelofelijk mooi. Onze eerste dag namen we de bus naar een mooi gebied en liepen we daarna langs mooie uitzichtpunten en strandjes die ons aan Canada deden denken.
De tweede dag namen we de bus naar een verlaten skigebied. Stilstaande liften en een uitgestorven dorpje. Heel vreemd. Er was een mooie wandelroute naar een waterval die we namen. Daarna liepen we naar een klein strandje waar we de middag relaxten.
De dag erna gingen we naar een Zwitserse kolonie. We namen een eerste bus en moesten overstappen, maar bij de bushalte stond al een man te wachten die ons voor twee euro per persoon wilde brengen. Superhandig! Het dorpje had een hippiemarkt met handgemaakte spullen midden in de bergen. Ook was er een food truck gebeuren met allemaal kraampjes, waar je ook Duitse worsten kon kopen enzo. Met een empanada (Zuid-Amerikaanse specialiteit van deeg en bijvoorbeeld ham en kaas) en een biertje hebben we daar twee uur mensen gekeken. De bus terug naar Bariloche nemen ging wel lastiger maar na een uur wachten kwam hij uiteindelijk. Nadat we in het centrum waren besloten we de Chileense pesos die we nog steeds hadden, om te wisselen voor Argentijnse pesos. Er waren mannen op straat die vragen of je geld wil wisselen tegen een supergoed tarief. Soms krijg je er zelfs meer voor terug dan je geeft. Wel houden ze een oogje in het zeil of er geen politieagent aankomt. Dus ze zullen wel not amused zijn geweest toen op dat moment tientallen muntjes via een gat mijn plastic zakje verlieten en de straat oprolden. Daarna bij de Mac Donalds maar meteen geprobeerd of het echt was. Yes! Ik had mezelf nog twee avonden getrakteerd op drie verschillende stukken chocolade, want in een stadje dat bekendstaat om haar chocolade mag je natuurlijk verantwoord chocolade eten. 'Avonds dronken we biertjes in een gezellig café.
Don't cry for me Argentina
De volgende dag namen we het vliegtuig naar Buenos Aires, een miljoenenstad waar het meteen 30 graden en megavochtig was. Nadat we in ons hostel met zwembad arriveerden, relaxten we een paar uurtjes voordat we na een paar empanadas het terras opdoken en genoten van een tangodans. We hadden er trouwens totaal niet op gelet dat het hostel geen keuken had, dus we waren elke dag gedwongen uit te gaan eten. In de duurste bestemming van mijn Zuid-Amerikatrip. Maar ja, we hoeven in elk geval niet te koken.
We gingen naar La Boca, de meest onveilige wijk maar ook de meest kleurrijke en leuke. Overal gekleurde huisjes, tangoshows en Straatjes. Ook het bekende Bocavoetbalstadion staat er, waar Diego Maradona ooit voetbalde. 'S middags gingen we naar het graf van Eva Perron en slenterden we tussen de reusachtige familiegraven die daar nog meer te vinden waren. Erg fascinerend. De kisten waren niet begraven.
De laatste paar dagen
Een andere dag namen we de metro naar de graffitibuurt waar we een walking tour deden. Wat was dat interessant zeg. Ook een Nederlandse artiest had zijn werk door de stad verspreid. Daarna hebben we door de stad geslenterd en kwamen we nog uit bij een carnavalsparade, met van die mannen met verenpakken aan zoals ze in Rio de Janeiro hebben. We eindigden de dag met een lekkere salade en een biertje op het tangoplein in de buurt van het hostel.
De laatste volle dag van mijn reis bezochten we 's morgens een grote markt in de buurt van ons hostel. 'S middags besloten we aan het zwembad te liggen en 's avonds gingen we uit eten op het plein, waar een massale tangoles wers gegeven. Erg leuk! De dag erna deden we niets anders dan ontbijten bij het zwembad, uitchecken en de taxi nemen naar het vliegveld. En nu is het voorbij, mijm Zuid-Amerikatrip!
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
Nu je óók in Zuid-Amerika een Carnavalsparade gezien hebt ben je helemaal klaar voor de Carnaval in Limburg.... Welkom thuis lieverd xx-jes van ons