Hikes en mooie stranden

Daar ben ik weer, deze keer vanuit Salento. Maar eerst even onze avonturen van de afgelopen 1,5 week. We zijn naar Tayrona National Park geweest. Daar heb je meerdere ingangen, en er is er één waar bijna iedereen naar binnen gaat. Van een paar jongens in het hostel kregen we de tip om een andere ingang te nemen, dus zo gezegd zo gedaan. Het was killing, ik had de tocht zwaar onderschat. Het was loeiheet en met 3 liter water op zak bleven we maar steil omhoog gaan. 3 uur later kwamen we aan bij een strand waar een camping bij was. Het was daar erg duur en dus baalden we, want de eerste camping was minimaal 3 uur lopen verderop. Toen toch maar daar gebleven, waar we in een hangmat sliepen en een heerlijk diner hadden met de andere gasten. De volgende dag liepen we naar het toeristenstrand waar je uitkomt als je de hoofdingang neemt. De weg ernaar toe was weer afzien, maar o zo gaaf. Uren wandelen door smalle junglepaadjes en niemand tegenkomen, behalve een huisje met indianen, een stam die daar nog steeds woont. Daarna kwamen we uit op een verlaten strand, vanuit de bosjes liepen we zo t strand op. Er was alleen niemand te bekennen. Na een duik in het water zagen we plots 2 meiden lopen, en toen bleek dat we 2 stranden van het drukke toeristenstrand verwijderd waren. Dat was wel een heel mooi plekje. Vanuit daar naar de ingang gelopen, over houten vlonders. Toen waren we zo blij dat we de alternatieve route gedaan hadden, die was zoveel keer mooier.

De volgende dag gingen we met een rubberen band de rivier af in Palomino. De stroming was soms wel sterk waardoor we moesten opletten dat we niet tegen de kant knalden. Maar als je langzaam ging was t echt genieten. Om bij het beginpunt te komen moest ik eerst achterop de scooter met die band en water in de hand bij een jongen die er nog niet uitzag als 16, gevolgd door een klimtocht van 20 min in het bos met slippers aan.

De dagen daarna hebben we nog even gerelaxed in Santa Marta op de jacuzzi op het dak van ons hostel. Vervolgens namen we de nachtbus naar Medellin, de drugsstad van Colombia. Wat een leuke stad was dat. Een prima sfeer, veel te zien en leuk om door de straten te slenteren. We deden een free walking tour en onze gids vertelde ons over Pablo Escobar. De gids zat destijds op een privéschool en ging onder begeleiding naar school. Daarna liep hij zonder begeleiding door de stad met vrienden, waarna ze werden neergeschoten en hij op 2 plekken in zijn been werd geraakt. Hij vertelde dat je zijn naam niet mag noemen maar hem 'de bekende crimineel' moet noemen, en hij vertelde dat veel Colombianen een hekel hebben aan de serie Narcos over de drugsoorlog omdat het niet de werkelijkheid weergeeft. We spraken nog een andere man toen we op zoek gingen naar het laatste safe house van hem, waar hij de laatste 6 maanden voor zijn dood zich verstopt heeft. De man die we spraken woonde toen in die straat en was nooit bang. Hij vond Pablo een goede man omdat hij veel geld gaf aan de armen. Vroeger stond de hele straat vol met superluxe motoren. Bizar om zoveel verschillende verhalen te horen. We bezochten ook nog Guatapé, een kleurrijk schattig plaatsje op 2 uur rijden vanaf Medellin. Daar beklommen we een rots vanwaar je het uitzicht had over tientallen eilandjes. In het centrum hebben we gelunched en nadat we het oudste gebouw incl inwoners bezocht hadden (die mensen hadden nog nooit Guatapé verlaten) gingen we terug naar Medellin.

Vanuit daar gingen we naar Manizales, waar we een heel leuk hostel hadden maar de stad zelf niet zo leuk was. Vanmorgen zijn we naar Salento gegaan, een gezellig dorpje. Morgen willen we paardrijden, overmorgen een hike maken. Hopelijk stopt het met regenen hier, want het is best koud hier!

Tijd om even te relaxen. Ciao!