On our way to the Airport
G'Day Mate,
Ik ben nu in Perth. De afgelopen drie weken heb ik lekker rustig aan gedaan.
De eerste dag kwam Joyce ons ophalen op het vliegveld in Melbourne. Als verrassing was andere Joyce (ook een vriendin van thuis) ook mee, een soort All you need is love momentje. Erg leuk. Daarna begon het vele eten waarvan Melbourne in het teken stond. Joyce had een gado gado burger voor ons gemaakt met haar lekkere satésaus. Daarna kwam de eerste wijn op tafel. Wel gingen we vroeg naar bed want er was twee uur tijdsverschil.
Toilettenuitzicht
De dag erna besloten we bij de Dutch Shop in Berwick kroketten te gaan eten maar hij was dicht! Uiteindelijk reden we naar een strandje waar heel veel pelikanen waren en dronken we nog ergens koffie. De dagen erna verkenden Marieke en ik de stad. Heel veel dingen herkende ik nog, maar ook veel dingen niet. We gingen op zoek naar de streetart, bekeken het uitzicht op de stad vanaf de toiletten op de 35e verdieping van het Sofitel hotel, dronken hot chocolate aan het water, keken penguins bij St Kilda Beach, relaxten in het zonnetje bij Joyce thuis en aten ongezond op de night market. We verbleven ook nog een paar nachten bij Paul en Ces, vrienden van familie waar ik twee jaar terug ook al was. Daar werden we flink in de watten gelegd met de lekkerste take away Thai food ooit, een barbecue, chocolade en bier. Ook verblijdden ze ons met 4 kaartjes voor de footy, dé Australische sport.
Footy kijken tussen de Ozzies
Daar gingen we op zaterdag heen. Het regende pijpestelen dus we zagen het niet bepaald zitten, maar gelukkig gingen we eerst nog ergens een freak shake eten: een milkshake waar donuts, kinderbueno, een surprise ei, kitkat, nutella, oreokoekjes en ijs aan toegevoegd waren. Daarna gingen we naar de wedstrijd in het MSG-stadion. Er kunnen 100.000 mensen in. Hoewel ik nog niet alle regels snap (het is een mix van voetbal, handbal en rugby) was het erg vet om mee te maken. Toen we er zaten klaarde het weer op en hebben we zelfs nog in de zon gezeten.
Zondag en maandag ging ik met Joyce naar de bioscoop en ging ik op bezoek bij andere Joyce en haar au pairkids. 'S avonds wilde ik inchecken voor de vlucht de dag erna om 07.15 's ochtends. Maar er stond ineens bij dat 'ie om 22.50 uur zou gaan, wat nogal een wijziging was. Ik had geen bericht gekregen hiervan, dus maar goed dat ik nog even online ging. Blijkbaar was het in december al gewijzigd.
Privéhuis met zwembad
Twee dagen later kwam ik in Perth aan. De Uber vanuit het vliegveld genomen naar het hostel waar ik om half 3 snachts aankwam. De dag erna nam ik de trein en bus naar Singleton, een dorp anderhalf uur verderop. Hier trof ik Bonnie, een Nederlands meisje met wie ik de westkust ga doen. We verbleven 5 dagen in een huis van een stel met kids dat op vakantie was. We moesten op hun huis en twee honden passen en konden er gratis verblijven. Zwembad, trampoline, Netflixkamer, 5 min lopen van het strand. Wat een paradijsje, zoiets komt dan gewoon op je pad. Zo fijn! We zijn met de honden het strand opgegaan en zijn een middagje naar een dorp in de buurt geweest, waar je goed dolfijnen kunt spotten. En we hebben ze nog gezien ook! In de Aldi op de terugweg sprak een Nederlands stel ons aan. Zij woonden al 62 jaar in Australië en ze vonden het bijzonder dat ze zulke jonge mensen Nederlands hoorden praten. Wat leuk zo'n ontmoetingen. Verder keken we naar de zonsondergang op het strand en maakten we ons druk om belangrijke zaken als: cappuccino of flat white bestellen? Korte of lange broek aantrekken? Bij het zwembad zitten of op de loungebank? Dat dit mijn leven nu is besef ik heel goed, ik vind mezelf een bofkont. Ik geniet nog steeds van elke dag. Ik mag natuurlijk niet klagen, al vind ik het nu al verschrikkelijk als de laatste dagen van mijn reis straks aanbreken. Het gaat veel te snel!
Wollige quokka's
Na een dag of 5 gingen Bonnie en ik naar een hostel. Zo jammer om afscheid te nemen, het leek alsof de familie ons nog dankbaarder was als wij hen. De dag erna gingen we naar Rottnest Island, voor de kust van Perth. We huurden een fiets en gingen het eiland rond langs prachtige baaitjes, het ene strandje nog paradijselijker dan het andere. Ergens dacht ik dat zulke stranden alleen in Azië bestonden, een hagelwit strand met super heldergroen/blauw water. Wat een genot daar in te duiken! Hier had ik al zolang op gewacht, op mooie stranden. Alsof de dag nog niet mooi genoeg was, liepen er overal quokka's rond. Deze schattige diertjes leven alleen hier en zijn supertam, ze komen op je af als je ergens op de grond zit. Kon ik er maar eentje meenemen!
Surprise!
Daarna zaten we nog een aantal dagen in Perth, want we moesten wachten op Chantal, met haar zouden we de westkust gaan doen. De avond voordat we zouden vertrekken, kondigde ze aan dat ze ineens toch niet meer wilde. Ze wilde naar huis. Superbalen natuurlijk, had er enorme zin in. Na een paar daagjes bedenktijd besloten we een tour te boeken. Drie weken langs de westkust, alles inclusief. Intensief, maar we hoeven niks te regelen. Hoe heerlijk! De tour vertrekt pas 18 mei, dus moesten we nog iets zien te bedenken voor de 2,5 week die ertussen zaten. We besloten het ervan te nemen en hadden gisteravond een ticket geboekt naar... de Filipijnen! Eerst een dagje Singapore, dan chillen in het Paradijs. Er is niet veel gebeurd de laatste tijd maar tegelijkertijd ook weer wel veel. Deze beslissing is op ons pad gekomen, dit was ongeveer even duur als een retourtje Adelaide, wat we eigenlijk wilden doen.
We gaan nu op weg naar het vliegtuig.. zin in!
Groetjes Lian
Ik ben nu in Perth. De afgelopen drie weken heb ik lekker rustig aan gedaan.
De eerste dag kwam Joyce ons ophalen op het vliegveld in Melbourne. Als verrassing was andere Joyce (ook een vriendin van thuis) ook mee, een soort All you need is love momentje. Erg leuk. Daarna begon het vele eten waarvan Melbourne in het teken stond. Joyce had een gado gado burger voor ons gemaakt met haar lekkere satésaus. Daarna kwam de eerste wijn op tafel. Wel gingen we vroeg naar bed want er was twee uur tijdsverschil.
Toilettenuitzicht
De dag erna besloten we bij de Dutch Shop in Berwick kroketten te gaan eten maar hij was dicht! Uiteindelijk reden we naar een strandje waar heel veel pelikanen waren en dronken we nog ergens koffie. De dagen erna verkenden Marieke en ik de stad. Heel veel dingen herkende ik nog, maar ook veel dingen niet. We gingen op zoek naar de streetart, bekeken het uitzicht op de stad vanaf de toiletten op de 35e verdieping van het Sofitel hotel, dronken hot chocolate aan het water, keken penguins bij St Kilda Beach, relaxten in het zonnetje bij Joyce thuis en aten ongezond op de night market. We verbleven ook nog een paar nachten bij Paul en Ces, vrienden van familie waar ik twee jaar terug ook al was. Daar werden we flink in de watten gelegd met de lekkerste take away Thai food ooit, een barbecue, chocolade en bier. Ook verblijdden ze ons met 4 kaartjes voor de footy, dé Australische sport.
Footy kijken tussen de Ozzies
Daar gingen we op zaterdag heen. Het regende pijpestelen dus we zagen het niet bepaald zitten, maar gelukkig gingen we eerst nog ergens een freak shake eten: een milkshake waar donuts, kinderbueno, een surprise ei, kitkat, nutella, oreokoekjes en ijs aan toegevoegd waren. Daarna gingen we naar de wedstrijd in het MSG-stadion. Er kunnen 100.000 mensen in. Hoewel ik nog niet alle regels snap (het is een mix van voetbal, handbal en rugby) was het erg vet om mee te maken. Toen we er zaten klaarde het weer op en hebben we zelfs nog in de zon gezeten.
Zondag en maandag ging ik met Joyce naar de bioscoop en ging ik op bezoek bij andere Joyce en haar au pairkids. 'S avonds wilde ik inchecken voor de vlucht de dag erna om 07.15 's ochtends. Maar er stond ineens bij dat 'ie om 22.50 uur zou gaan, wat nogal een wijziging was. Ik had geen bericht gekregen hiervan, dus maar goed dat ik nog even online ging. Blijkbaar was het in december al gewijzigd.
Privéhuis met zwembad
Twee dagen later kwam ik in Perth aan. De Uber vanuit het vliegveld genomen naar het hostel waar ik om half 3 snachts aankwam. De dag erna nam ik de trein en bus naar Singleton, een dorp anderhalf uur verderop. Hier trof ik Bonnie, een Nederlands meisje met wie ik de westkust ga doen. We verbleven 5 dagen in een huis van een stel met kids dat op vakantie was. We moesten op hun huis en twee honden passen en konden er gratis verblijven. Zwembad, trampoline, Netflixkamer, 5 min lopen van het strand. Wat een paradijsje, zoiets komt dan gewoon op je pad. Zo fijn! We zijn met de honden het strand opgegaan en zijn een middagje naar een dorp in de buurt geweest, waar je goed dolfijnen kunt spotten. En we hebben ze nog gezien ook! In de Aldi op de terugweg sprak een Nederlands stel ons aan. Zij woonden al 62 jaar in Australië en ze vonden het bijzonder dat ze zulke jonge mensen Nederlands hoorden praten. Wat leuk zo'n ontmoetingen. Verder keken we naar de zonsondergang op het strand en maakten we ons druk om belangrijke zaken als: cappuccino of flat white bestellen? Korte of lange broek aantrekken? Bij het zwembad zitten of op de loungebank? Dat dit mijn leven nu is besef ik heel goed, ik vind mezelf een bofkont. Ik geniet nog steeds van elke dag. Ik mag natuurlijk niet klagen, al vind ik het nu al verschrikkelijk als de laatste dagen van mijn reis straks aanbreken. Het gaat veel te snel!
Wollige quokka's
Na een dag of 5 gingen Bonnie en ik naar een hostel. Zo jammer om afscheid te nemen, het leek alsof de familie ons nog dankbaarder was als wij hen. De dag erna gingen we naar Rottnest Island, voor de kust van Perth. We huurden een fiets en gingen het eiland rond langs prachtige baaitjes, het ene strandje nog paradijselijker dan het andere. Ergens dacht ik dat zulke stranden alleen in Azië bestonden, een hagelwit strand met super heldergroen/blauw water. Wat een genot daar in te duiken! Hier had ik al zolang op gewacht, op mooie stranden. Alsof de dag nog niet mooi genoeg was, liepen er overal quokka's rond. Deze schattige diertjes leven alleen hier en zijn supertam, ze komen op je af als je ergens op de grond zit. Kon ik er maar eentje meenemen!
Surprise!
Daarna zaten we nog een aantal dagen in Perth, want we moesten wachten op Chantal, met haar zouden we de westkust gaan doen. De avond voordat we zouden vertrekken, kondigde ze aan dat ze ineens toch niet meer wilde. Ze wilde naar huis. Superbalen natuurlijk, had er enorme zin in. Na een paar daagjes bedenktijd besloten we een tour te boeken. Drie weken langs de westkust, alles inclusief. Intensief, maar we hoeven niks te regelen. Hoe heerlijk! De tour vertrekt pas 18 mei, dus moesten we nog iets zien te bedenken voor de 2,5 week die ertussen zaten. We besloten het ervan te nemen en hadden gisteravond een ticket geboekt naar... de Filipijnen! Eerst een dagje Singapore, dan chillen in het Paradijs. Er is niet veel gebeurd de laatste tijd maar tegelijkertijd ook weer wel veel. Deze beslissing is op ons pad gekomen, dit was ongeveer even duur als een retourtje Adelaide, wat we eigenlijk wilden doen.
We gaan nu op weg naar het vliegtuig.. zin in!
Groetjes Lian
Altied leuk um dien verhaole te laeze! En wie tof det ge gewoen naor de Filippijnen got! Sjiek! Geniet d'r maar good van!
Groetjesss oet ut Bookendse! 😁